برای وصیت چند شاهد لازم است

ببینید، اینکه برای وصیت نامه چند شاهد لازم دارید، کاملاً بستگی به این داره که وصیت نامه تون از چه نوعی باشه. در حالت کلی، وصیت نامه های رسمی و سری نیاز به شاهد ندارن، اما وصیت نامه های خودنوشت و به خصوص وصیت های شفاهی یا اضطراری، حتماً باید شاهد داشته باشن تا معتبر باشن و بعداً دچار مشکل نشید. هر نوع وصیت نامه، قواعد و تعداد شاهد خاص خودش رو داره که اگه ندونید، ممکنه بعد از فوت شما، کلی دردسر برای عزیزانتون درست بشه.

خب، وصیت کردن یه جورایی مثل یه خداحافظی نهایی از این دنیاست که باهاش می خوایم تکلیف اموال، بدهی ها و کارهایی رو که دوست داریم بعد از ما انجام بشه، مشخص کنیم. این کار خیلی مهمه، چون اگه درست و حسابی انجام نشه، ممکنه بعد از فوت ما، کلی اختلاف و مشکل بین ورثه پیش بیاد. تو این بین، حضور و تعداد شاهد وصیت نامه، یه نقش حیاتی و کلیدی داره؛ البته نه برای همه وصیت نامه ها.

تصور کنید وصیت نامه ای نوشتید که قرار بود آخرین خواسته های شما رو عملی کنه، اما چون شرایط قانونی شاهدها رعایت نشده، بی اعتبار میشه. چقدر ناراحت کننده خواهد بود، نه؟ به همین خاطر، دونستن اینکه برای وصیت چند شاهد لازم است، می تونه کمک کنه تا وصیت نامه ای محکم و بی دردسر داشته باشید. تو این مقاله قراره با هم انواع وصیت نامه رو مرور کنیم و ببینیم برای هر کدوم، داستان شاهدها چیه و کی و کجا بهشون احتیاج داریم. پس بزن بریم تا همه چیز رو شفاف کنیم.

چرا اصلا باید به تعداد شاهد وصیت نامه فکر کنیم؟

شاید بپرسید خب وصیت نامه رو می نویسم و امضا می کنم، دیگه شاهد برای چیه؟ راستش رو بخواهید، تنظیم وصیت نامه فقط یه کاغذبازی ساده نیست؛ یه سند حقوقیه که بعد از فوت شما، قراره مسیر زندگی بازماندگان رو عوض کنه یا حداقل روی اون تأثیر بذاره. اگه وصیت نامه ای درست و درمون نباشه، ممکنه سر تقسیم ارث و میراث، بین بچه ها و خانواده، کدورت و اختلاف های عمیقی پیش بیاد که جبرانش سخت باشه.

نقش شاهدها تو این میون، مثل یه لنگر اطمینان عمل می کنه. اونا تایید می کنن که شما با عقل و اراده خودتون این وصیت نامه رو نوشتید یا امضا کردید، نه تحت فشار یا از سر جنون. پس اگه ورثه بخوان تو دادگاه به وصیت نامه اعتراض کنن، وجود شاهدها می تونه حسابی کار شما رو راحت کنه. اینجاست که اهمیت دونستن تعداد شاهد وصیت نامه و شرایط اونا حسابی خودش رو نشون میده. هر کدوم از وصیت نامه ها تو قانون، قواعد خاص خودشون رو دارن و برای همین، تعداد شاهد برای وصیت نامه هم می تونه فرق کنه. اگه این ریزه کاری ها رو ندونید، ممکنه زحمت شما برای تنظیم وصیت نامه به باد بره و همه چیز طبق خواست شما پیش نره.

انواع وصیت نامه رو بشناسید تا قاطی نکنید!

قبل از اینکه سراغ تعداد شاهد وصیت نامه بریم، بهتره یه آشنایی کلی با انواع وصیت نامه داشته باشیم. تو قانون ما دو جور تقسیم بندی برای وصیت نامه داریم: یکی بر اساس ماهیتش که شامل وصیت تملیکی و عهدی میشه، و اون یکی بر اساس شیوه تنظیم که رسمی، خودنوشت، سری و شفاهی رو در بر می گیره. اجازه بدید اول با اون دو تا شروع کنیم که بیشتر جنبه محتوایی دارن.

وصیت تملیکی و عهدی: فرقشون چیه؟

وصیت کردن، دو شکل اصلی داره که دونستن تفاوت هاشون بهتون کمک می کنه دقیق تر تصمیم بگیرید که چی رو می خواهید وصیت کنید و چطور. این دو نوع، از نظر ماهیت با هم فرق می کنن و هر کدوم کاربرد خاص خودش رو داره.

وصیت تملیکی (همون بخشیدن اموال)

وصیت تملیکی یعنی اینکه شما تصمیم می گیرید بعد از فوتتون، یک مال یا منفعتی از مالتون رو مجانی به یک یا چند نفر دیگه بدید. مثلاً وصیت می کنید که فلان ماشین یا فلان خونه به فلانی برسه، یا درآمد اجاره یک ملک برای مدتی به کسی تعلق بگیره. این وصیت بعد از فوت شما و با قبول اون شخص (موصی له) اعتبار پیدا می کنه. تا وقتی که زنده هستید، اون شخص نمی تونه وصیت رو قبول کنه یا رد کنه، و شما هر وقت که بخواهید، می تونید از وصیتتون برگردید یا اون رو تغییر بدید.

وصیت عهدی (همون ماموریت دادن)

وصیت عهدی یه جور دیگه است. تو این وصیت، شما از یک یا چند نفر (وصی) می خواید که بعد از فوتتون، یه کار یا اموری رو انجام بدن یا تو اموالتون تصرفاتی داشته باشن. مثلاً ممکنه وصیت کنید که بدهی های شما رو پرداخت کنن، یا برای فرزندان کوچیکتون سرپرستی تعیین کنید، یا حتی برای برگزاری مراسم خاصی، اونا رو مأمور کنید. اینجا هم وصی تا وقتی که شما زنده هستید، می تونه این مسئولیت رو رد کنه، اما اگه بعد از فوت شما متوجه وصایتش شد و اون رو رد نکرد، دیگه حق نداره زیرش بزنه و باید به وصیت شما عمل کنه.

سه روش اصلی تنظیم وصیت نامه که تو قانون داریم

حالا که با ماهیت وصیت ها آشنا شدیم، بریم سراغ شکل و قیافه وصیت نامه که تو قانون ایران سه مدل اصلی و یه مدل استثنایی برای مواقع خاص داره:

1. وصیت نامه رسمی: این مدل معتبرترین و امن ترین راهه.
2. وصیت نامه خودنوشت (دستی): این مدل خیلی ساده و دم دستی تره، ولی قواعد خودش رو داره.
3. وصیت نامه سری: این مدل هم یه جورایی بینابینه و یه مقدار تشریفات خاص داره.
4. وصیت نامه شفاهی (اضطراری): این مدل فقط برای شرایط فوق العاده و خاصه.

بریم ببینیم تکلیف تعداد شاهد وصیت نامه برای هر کدوم از این ها چیه.

وصیت نامه رسمی: اینجا شاهد لازم داریم یا نه؟

وصیت نامه رسمی، همون وصیت نامه ایه که تو دفاتر اسناد رسمی تنظیم میشه. اگه بخواهید یه وصیت نامه داشته باشید که هیچ حرف و حدیثی توش نباشه و از هر جهت مورد تایید باشه، وصیت نامه رسمی بهترین گزینه ست. این وصیت نامه ها از هر نظر شبیه به اسناد رسمی دیگه ای هستن که تو دفترخونه ها ثبت میشن و اعتبار بالایی دارن.

یکی از مزایای بزرگ وصیت نامه رسمی اینه که برای تنظیمش، به حضور شاهد عادی احتیاجی نیست. چرا؟ چون خود سردفتر (که یه مامور رسمی دولته) و همکاراش، مسئول صحت و اعتبار این سند هستن و مهر و امضای اونا، حکم همون شاهد قانونی رو داره. اونا موظفن که اهلیت شما رو موقع تنظیم وصیت نامه تایید کنن و مطمئن بشن که شما با اختیار و آگاهی کامل، وصیت می کنید. این یعنی دیگه لازم نیست دنبال دوست و آشنا بگردید که بیان و برای شما شهادت بدن.

پس خیال تون راحت باشه، اگه وصیت نامه تون رو تو دفتر اسناد رسمی تنظیم می کنید، دیگه نگران تعداد شاهد وصیت نامه نباشید. اعتبار بالای این نوع وصیت نامه باعث میشه که بعد از فوت شما، ورثه نتونن به راحتی بهش اعتراض کنن و معمولاً بدون هیچ مشکلی تو دادگاه ها مورد پذیرش قرار می گیره و نیاز به اثبات اصالت نداره.

وصیت نامه خودنوشت (دستی): تکلیف شاهدها چیه؟

وصیت نامه خودنوشت یا دستی، همون طور که از اسمش پیداست، وصیت نامه ایه که خود شخص (موصی) با دست خودش می نویسه. این نوع وصیت نامه بین مردم خیلی رایجه، چون راحته و نیازی به مراجعه به جاهای رسمی نداره. اما برای اینکه یه وصیت نامه خودنوشت اعتبار داشته باشه و بعداً تو دادگاه دچار مشکل نشه، باید سه تا شرط اصلی و مهم رو داشته باشه که تو ماده ۲۷۸ قانون امور حسبی هم بهش اشاره شده:

1. باید تماماً به خط خود موصی نوشته شده باشه. حتی اگه یه کلمه رو کس دیگه ای بنویسه، ممکنه کل وصیت نامه زیر سوال بره.
2. حتماً باید تاریخ روز، ماه و سال به خط خود موصی توش باشه. بدون تاریخ، سند اعتبار زیادی نداره.
3. باید به امضای موصی رسیده باشه. امضا اینجا خیلی مهمه و اثر انگشت یا مهر، جای امضا رو نمی گیره.

حالا بریم سراغ سوال اصلی: برای وصیت نامه خودنوشت چند شاهد لازم است؟ خب، جواب مستقیم اینه که برای تنظیم وصیت نامه خودنوشت، اگه این سه تا شرط بالا رعایت شده باشه، نیازی به شاهد نداره و معتبره. یعنی شما خودتون می تونید وصیت نامه تون رو بنویسید، تاریخ بزنید و امضا کنید و دیگه لازم نیست کسی کنار دستتون باشه.

البته یه «اما»ی بزرگ اینجا وجود داره! درسته که برای تنظیمش شاهد لازم نیست، ولی اگه بعد از فوت شما، ورثه به اصالت این وصیت نامه اعتراض کنن یا تو دادگاه بگن این خط یا امضای متوفی نیست، اینجا پای شاهدها وسط میاد. تو این شرایط، برای اثبات اصالت خط و امضای شما، دادگاه ممکنه به شهادت شاهدها احتیاج پیدا کنه.

اگه وصیت نامه خودنوشت به مشکل بخوره و دادگاه نیاز به شاهد داشته باشه، معمولاً حداقل دو شاهد مرد یا یک مرد و دو زن باید باشن که خط و امضای شما رو تایید کنن. این شاهدها باید از کسایی باشن که خط شما رو می شناسن و می تونن تایید کنن که این وصیت نامه واقعاً توسط شما نوشته و امضا شده. پس هرچند که برای نوشتن یه وصیت نامه دستی، شاهد لازم نیست، اما اگه می خواید بعداً خیال ورثه تون راحت باشه، می تونید چند نفر معتمد رو در جریان بذارید تا در صورت نیاز، بتونن شهادت بدن.

وصیت نامه سری: شاهدها اینجا چه نقشی دارن؟

وصیت نامه سری یه جورایی مثل یه جعبه اسرار می مونه! این وصیت نامه رو میشه هم به خط خود موصی نوشت و هم کسی دیگه براتون بنویسه. اما یه نکته خیلی مهم داره: در هر صورت، حتماً و حتماً باید به امضای خود موصی برسه. بعد از نوشتن و امضا کردن، باید اون رو لاک و مهر کنید و ببرید تو اداره ثبت محل اقامت خودتون یا هر جای دیگه ای که آیین نامه وزارت دادگستری تعیین کرده، به امانت بذارید. به همین خاطر بهش میگن سری، چون تو یه جای امن و مخفی نگهداری میشه و تا زمان لازم، کسی از مفادش خبردار نمیشه.

حالا سوال اینه که برای وصیت نامه سری چند شاهد لازم است؟ جواب اینه که مثل وصیت نامه رسمی، وصیت نامه سری هم در زمان تنظیم، معمولاً به شاهد نیازی نداره. یعنی شما نیازی نیست که دو نفر رو با خودتون ببرید اداره ثبت تا تایید کنن وصیت نامه تون رو دارید امانت می ذارید. فقط امضای خودتون و تشریفات لاک و مهر کافیه.

البته، یه استثنای کوچیک اینجا وجود داره؛ اگه خدای نکرده کسی قدرت تکلم نداشته باشه (لال باشه) و بخواد وصیت نامه سری تنظیم کنه، باید تمام وصیت نامه رو با دست خط خودش بنویسه و امضا کنه. بعد هم تو حضور مسئول دفتر رسمی، روی پاکت یا لفاف وصیت نامه بنویسه که این برگ وصیت نامه اونه. مسئول دفتر هم باید این عبارت رو تایید کنه. تو این مورد خاص، حضور شاهد می تونه به اعتبار وصیت نامه کمک کنه.

یه محدودیت مهم هم برای وصیت نامه سری وجود داره: افراد بی سواد نمی تونن وصیت نامه سری تنظیم کنن. چون شرط اصلی این نوع وصیت نامه، امضای موصیه و اگه کسی سواد نداشته باشه، از این نوع وصیت نامه محرومه. پس برای وصیت نامه سری هم، در حالت عادی، به دنبال تعداد شاهد وصیت نامه نباشید، اما اگه بی سواد هستید، این راهکار برای شما مناسب نیست.

وصیت نامه های شرایط خاص (اضطراری): الزام به حضور چند شاهد؟

بعضی وقت ها زندگی غافلگیرمون می کنه و تو شرایطی قرار می گیریم که امکان تنظیم وصیت نامه به صورت عادی (رسمی، خودنوشت یا سری) وجود نداره. فرض کنید تو یه منطقه جنگی هستید، یا خدای نکرده تو یه خطر مرگ فوری مثل سیل و زلزله گیر افتادید، یا تو کشتی تو دل دریا هستید و از خشکی دور. این جور مواقع که بهش میگن «موارد فوق العاده» یا «اضطراری»، قانون یه راه حل خاص برای وصیت کردن پیش بینی کرده که بهش میگن وصیت نامه شفاهی یا اضطراری. این شرایط تو ماده ۲۸۳ قانون امور حسبی ذکر شده.

تو این موقعیت های اضطراری، شما می تونید وصیتتون رو به صورت شفاهی بیان کنید. اما برای اینکه این وصیت معتبر باشه و بعداً بشه بهش استناد کرد، حتماً و حتماً باید در حضور حداقل دو شاهد باشه. این یعنی برای وصیت نامه های اضطراری، شاهد داشتن از نون شب هم واجب تره! پس اینجا سوال «برای وصیت چند شاهد لازم است؟» جواب مشخصی داره: حداقل دو شاهد.

چطور وصیت شفاهی رو ثبت کنیم؟

اینجا دیگه نمی تونید فقط حرف بزنید و تمام. یکی از این دو شاهدی که حضور دارن، باید حرف های شما رو (همون وصیتتون رو) با ذکر تاریخ روز، ماه و سال و محل دقیق وقوع وصیت، بنویسه. بعد از اینکه وصیت رو نوشت، خود شما (موصی) و اون دو تا شاهد، باید زیرش رو امضا کنید. اگه شما نتونید امضا کنید (مثلاً دستتون شکسته باشه یا بیمار باشید)، شاهدها باید این موضوع رو تو وصیت نامه قید کنن. این نکته تو ماده ۲۸۷ قانون امور حسبی اومده و خیلی مهمه که بهش دقت بشه.

محدودیت اعتبار وصیت نامه های اضطراری

این وصیت نامه ها هرچند تو شرایط سخت ناجی هستن، اما اعتبارشون دائمی نیست. اگه بعد از گذشت یک ماه از رفع وضعیت اضطراری (مثلاً جنگ تموم بشه و به شهر برگردید، یا از بیمارستان مرخص بشید)، شما هنوز زنده باشید و بتونید به یکی از روش های عادی (رسمی، خودنوشت یا سری) وصیت نامه تون رو تنظیم کنید ولی این کار رو نکنید، وصیت نامه شفاهی قبلی بی اعتبار میشه. پس حواستون باشه که این وصیت ها یه جورایی تاریخ انقضا دارن و برای مواقع خیلی خاصن، و بعد از بهتر شدن شرایط، باید وصیت نامه تون رو به روش های قانونی دیگه تنظیم کنید. این همون چیزیه که ماده ۲۹۰ قانون امور حسبی میگه و خیلی مهمه که این موضوع رو در نظر بگیرید.

شرایط عمومی شاهدان در وصیت نامه (اگه نیاز به شهادت بود)

حالا که فهمیدیم برای وصیت چند شاهد لازم است، مخصوصاً برای وصیت نامه های خودنوشت (موقع اثبات) و اضطراری (موقع تنظیم)، خوبه که بدونیم شاهدها چه ویژگی هایی باید داشته باشن. هر کسی نمی تونه شاهد وصیت نامه باشه. قانون یه سری شرایط رو برای شاهدها در نظر گرفته تا شهادتشون معتبر باشه و بشه بهش تکیه کرد:

• اهلیت شاهدان: شاهد باید بالغ (به سن قانونی رسیده باشه) و عاقل (مجنون نباشه) باشه. کسی که عقل درست و حسابی نداره یا بچه ست، نمی تونه شاهد معتبری باشه. همچنین، کسی که به جرم هایی مثل جنحه یا جنایت محکوم شده، معمولاً نمی تونه شاهد معتبری باشه.
• عدم ذینفع بودن شاهد: این یکی خیلی مهمه. شاهدی که برای وصیت نامه شهادت میده، نباید خودش از ورثه متوفی باشه یا کسی باشه که از این وصیت نامه سهمی می بره (موصی له). چرا؟ چون اگه شاهد خودش ذینفع باشه، ممکنه شهادتش تحت تاثیر منافع شخصیش باشه و نتونه بی طرفانه حقیقت رو بگه. پس اگه وصیت کردید که خونه تون به فلانی برسه، فلانی نمی تونه شاهد وصیت نامه تون باشه!
• تفاوت شاهد در زمان تنظیم و شاهد برای اثبات در دادگاه: این رو قبلاً هم گفتم، ولی لازمه دوباره تاکید کنم. برای وصیت نامه های رسمی و سری، اصلاً نیازی به شاهد در زمان تنظیم نیست. اما برای وصیت نامه خودنوشت، ممکنه بعداً و تو دادگاه، به شاهد برای اثبات اصالت خط و امضا نیاز بشه. تو وصیت نامه های اضطراری، همون اول کار و موقع بیان وصیت، شاهدها باید حضور داشته باشن و وصیت رو ثبت کنن. پس بسته به نوع وصیت نامه، نقش شاهدها و زمان حضورشون فرق می کنه.

به طور خلاصه، شاهد وصیت نامه باید یه آدم بالغ، عاقل و بی طرف باشه که هیچ نفعی تو وصیت نامه نداره و می تونه با صداقت، اون چیزی رو که دیده یا شنیده، تایید کنه.

یه عالمه نکته حقوقی مهم که باید درباره وصیت نامه بدونی!

وصیت نامه فقط یه کاغذ نیست که چند تا جمله توش بنویسیم و امضا کنیم. این سند یه دنیا قانون و قاعده پشتشه که اگه بهشون توجه نکنید، ممکنه حتی با وجود رعایت تعداد شاهد وصیت نامه، کل زحماتتون به باد بره. اینجا چند تا نکته حقوقی مهم و کاربردی رو براتون میگم که دونستنشون واجبه:

حدود وصیت: قاعده یک سوم (ثلث)

یکی از مهم ترین قوانین وصیت تو ایران، قاعده یک سومی (ثلث) هست. شما فقط می تونید نسبت به یک سوم از کل اموال و دارایی هاتون وصیت کنید. اگه بیشتر از یک سوم رو وصیت کنید، اون مقدار مازاد، فقط در صورتی معتبره که ورثه (همه ورثه) بعد از فوت شما، اون رو تایید و تنفیذ کنن. اگه حتی یکی از ورثه با مقدار مازاد موافقت نکنه، اون بخش از وصیت نامه که از یک سوم بیشتره، بی اعتبار میشه. پس حواستون باشه که بیشتر از سقف قانونی وصیت نکنید، چون ممکنه به دردسر بخورید.

بر اساس ماده ۸۴۳ قانون مدنی: وصیت به زیاده بر ثلث ترکه، نافذ نیست؛ مگر به اجازه وراث و اگر بعضی از ورثه اجازه دهد، فقط نسبت به سهم او نافذ است.

امکان رجوع از وصیت: حق موصی برای تغییر یا ابطال وصیت نامه

تا وقتی زنده هستید و اهلیت دارید، هر وقت بخواهید می تونید از وصیت نامه تون برگردید، اون رو تغییر بدید یا حتی کلاً باطلش کنید و یه وصیت نامه جدید بنویسید. این یه حق کاملاً شخصیه. اگه چند تا وصیت نامه از شما به جا بمونه و با هم تناقض داشته باشن، معمولاً وصیت نامه ای که تاریخش جدیدتره، ملاک عمل قرار می گیره و وصیت نامه های قبلی رو باطل می کنه، یا حداقل بخش های متناقضشون بی اعتبار میشه. پس اگه وصیت نامه ای نوشتید و بعداً نظرتون عوض شد، حتماً وصیت نامه جدید رو با تاریخ و امضای جدید تنظیم کنید.

حکم وجود چندین وصیت نامه از یک نفر

اگه خدای نکرده چند تا وصیت نامه از یه نفر پیدا بشه که تاریخ های مختلفی دارن، اون وصیت نامه ای که تاریخش جدیدتره، معتبرتره و بهش عمل میشه. اما اگه چند وصیت نامه هم تاریخ پیدا بشه و توشون تناقض وجود داشته باشه، معمولاً هر دو بی اعتبار میشن. پس بهتره که همیشه یک وصیت نامه مشخص و به روز داشته باشید و اگه تغییرش دادید، وصیت نامه های قبلی رو از بین ببرید یا حداقل تو وصیت نامه جدید صراحتاً اعلام کنید که وصیت نامه های قبلی باطل هستن.

پیامدهای عدم رعایت شرایط قانونی (بطلان یا عدم نفوذ وصیت نامه)

اگه وصیت نامه ای شرایط قانونی لازم رو نداشته باشه، ممکنه باطل اعلام بشه (یعنی کلاً هیچ اعتباری نداره) یا غیر نافذ باشه (یعنی تا وقتی ورثه تاییدش نکنن، قابل اجرا نیست). مثلاً وصیت به بیشتر از یک سوم بدون اجازه ورثه، غیر نافذه. یا وصیت به کسی که موصی له اهلیت تملک نداره، باطله. عدم رعایت تعداد شاهد وصیت نامه در موارد اضطراری هم می تونه باعث بطلان اون بشه. پس حتماً حواستون به همه این نکات باشه تا وصیتتون طبق خواسته تون پیش بره.

توصیه به مشاوره با وکیل متخصص برای تنظیم وصیت نامه معتبر

مباحث حقوقی وصیت نامه پیچیدگی های خاص خودش رو داره. حتی با خوندن این مقاله هم ممکنه باز سوالاتی براتون پیش بیاد که نیاز به پاسخ تخصصی داشته باشه. بهترین راه اینه که برای تنظیم وصیت نامه، حتماً با یک وکیل متخصص تو این حوزه مشورت کنید. یه وکیل می تونه با توجه به شرایط خاص شما، بهترین و معتبرترین نوع وصیت نامه رو پیشنهاد بده و کمک کنه تا همه ریزه کاری های قانونی رعایت بشه و بعداً برای عزیزانتون مشکلی پیش نیاد. مشاوره حقوقی، سرمایه گذاری برای آرامش بعد از شماست.

جمع بندی نهایی: پس برای وصیت چند شاهد لازمه؟

رسیدیم به انتهای مسیر و وقتشه که یه جمع بندی کلی داشته باشیم تا جواب سوال اصلیمون، یعنی «برای وصیت چند شاهد لازم است؟» رو به صورت شفاف و نهایی بگیریم. همون طور که دیدیم، تعداد و نیاز به شاهد برای وصیت نامه، مثل یه پازل چند تکه است که هر تکه اش، تو یه نوع وصیت نامه، معنا پیدا می کنه. بریم که مرور نهایی رو داشته باشیم:

• وصیت نامه رسمی: این نوع وصیت نامه، که تو دفاتر اسناد رسمی تنظیم میشه، به شاهد عادی احتیاجی نداره. خود سردفتر و همکاراش، نقش قانونی شاهد رو ایفا می کنن و اعتبار این سند رو تضمین می کنن. خیالتون از این بابت راحت باشه.
• وصیت نامه خودنوشت (دستی): این وصیت نامه، اگه با دستخط خودتون نوشته شده باشه، تاریخ و امضا داشته باشه، در زمان تنظیم نیازی به شاهد نداره. اما اگه بعد از فوت شما، ورثه اصالت خط و امضاتون رو انکار کنن، برای اثباتش تو دادگاه، ممکنه به شهادت حداقل دو شاهد مرد یا یک مرد و دو زن که خط شما رو می شناسن، نیاز پیدا کنید. پس اگه این نوع رو انتخاب کردید، بهتره چند نفر معتمد رو در جریان بذارید.
• وصیت نامه سری: این وصیت نامه هم، که به امانت تو اداره ثبت نگهداری میشه، در زمان تنظیم نیازی به شاهد نداره. فقط امضای خود موصی و لاک و مهر کافیه. فقط در مورد افراد لالی که سواد نوشتن ندارند، شرایط خاصی برای تایید وجود دارد، اما در حالت عادی، خیر. فراموش نکنید که افراد بی سواد نمی تونن وصیت نامه سری تنظیم کنن.
• وصیت نامه های شرایط خاص (اضطراری/شفاهی): تو موقعیت های فوق العاده و اضطراری مثل جنگ یا خطر مرگ، که نمی تونید وصیت نامه های دیگه رو تنظیم کنید، وصیت شفاهی معتبره. اما اینجا حتماً باید حداقل دو شاهد حضور داشته باشن. یکی از شاهدها باید وصیت رو بنویسه و شما و هر دو شاهد باید زیرش رو امضا کنید. یادتون باشه که اعتبار این وصیت نامه ها موقتیه و بعد از رفع شرایط اضطراری، اگه تو مدت یک ماه تبدیل به وصیت نامه عادی نشه، بی اعتبار میشه.

همون طور که دیدید، داستان تعداد شاهد وصیت نامه یکپارچه نیست و برای هر نوع وصیت نامه، قانون نظر خاص خودش رو داره. اما نکته مهم و مشترک همه این ها، دقت و آگاهی از قوانین هست. هیچ کس دوست نداره بعد از فوتش، وصیت نامه ای که با زحمت نوشته، به خاطر بی اطلاعی از چند قانون ساده، بی اعتبار بشه و به دست وراث به مشکل بخوره. پس بهترین کار اینه که موقع تنظیم وصیت نامه، حسابی حواس جمع باشید و اگه جایی شک داشتید، حتماً از یه حقوقدان یا وکیل مجرب مشورت بگیرید. این طوری هم خیالتون راحت تره و هم آسایش رو برای عزیزانتون به ارمغان میارید.