چرا تکنسین های شبکه موبایل ریپیتر را توصیه می کنند؟

تکنسین‌های شبکه موبایل ریپیتر  را به دلیل توانایی آن‌ها در رفع نقاط کور آنتن و بهبود کیفیت تماس و سرعت اینترنت در مناطق با پوشش ضعیف توصیه می‌کنند. این دستگاه‌ها راهکاری مؤثر برای تقویت سیگنال در ساختمان‌ها، زیرزمین‌ها یا مناطق دورافتاده هستند.

در دنیای ارتباطات مدرن، دسترسی به یک شبکه موبایل پایدار و قوی از اهمیت بالایی برخوردار است. با این حال، عوامل متعددی نظیر موانع فیزیکی، فاصله از دکل‌های مخابراتی و ساختار ساختمان‌ها می‌توانند باعث تضعیف سیگنال موبایل شوند. اینجاست که نقش تجهیزاتی مانند ریپیتر یا تکرارگر پررنگ می‌شود. ریپیترها دستگاه‌هایی هستند که برای تقویت و بازتولید سیگنال‌های ارتباطی به کار می‌روند تا امکان انتقال داده‌ها و برقراری ارتباط در فواصل طولانی‌تر یا در محیط‌های چالش‌برانگیز فراهم شود. این مقاله به بررسی جامع ریپیترها، نحوه عملکرد، انواع، کاربردها، مزایا و معایب آن‌ها می‌پردازد. همچنین، تفاوت این دستگاه‌ها با سایر تجهیزات شبکه مانند روتر، اکسس پوینت، اکستندر و بریج را تشریح کرده و به موضوع مهم استفاده مجاز و غیرمجاز از آن‌ها در شبکه موبایل خواهیم پرداخت.

Repeater چیست و چه کاربردی در تقویت شبکه دارد؟

ریپیتر، که با نام تکرارگر نیز شناخته می‌شود، یک دستگاه سخت‌افزاری در حوزه شبکه‌های کامپیوتری و مخابرات است. وظیفه اصلی ریپیتر دریافت یک سیگنال ضعیف، تقویت یا بازسازی آن و سپس ارسال مجدد آن با قدرت اولیه است. این فرآیند به سیگنال اجازه می‌دهد تا مسافت بیشتری را طی کند بدون اینکه کیفیت خود را به دلیل تضعیف از دست بدهد.

در واقع، سیگنال‌های الکتریکی یا رادیویی در طول مسیر انتقال، به ویژه در فواصل طولانی یا هنگام عبور از موانع، دچار افت توان می‌شوند. این افت توان یا تضعیف می‌تواند منجر به کاهش کیفیت ارتباط، افزایش خطا در انتقال داده‌ها یا حتی قطع کامل ارتباط شود. ریپیتر با قرار گرفتن در مسیر انتقال، این مشکل را برطرف می‌کند.

کاربرد اصلی ریپیتر در تقویت سیگنال و افزایش برد موثر شبکه است. این دستگاه در لایه فیزیکی مدل OSI فعالیت می‌کند و به محتوای داده‌ای که حمل می‌شود کاری ندارد؛ بلکه صرفاً روی ویژگی‌های فیزیکی سیگنال (مانند ولتاژ یا قدرت موج رادیویی) تمرکز می‌کند. با استفاده از ریپیترها، می‌توان محدودیت‌های فاصله در انواع کابل‌های شبکه (مانند اترنت) یا محدودیت‌های پوشش در شبکه‌های بی‌سیم (مانند Wi-Fi یا شبکه موبایل) را تا حد قابل توجهی کاهش داد.

تکرارگرها در محیط‌های مختلفی به کار می‌روند؛ از شبکه‌های محلی (LAN) که نیاز به افزایش برد کابل دارند گرفته تا شبکه‌های گسترده (WAN) و سیستم‌های مخابراتی پیچیده. آن‌ها ابزاری حیاتی برای حفظ پایداری و کارایی ارتباطات در زیرساخت‌های شبکه‌ای بزرگ و پیچیده هستند. در شبکه‌های بی‌سیم، به ویژه در محیط‌های داخلی ساختمان‌ها یا مناطق با موانع زیاد، ریپیتر بی‌سیم می‌تواند پوشش آنتن را بهبود بخشیده و مشکل نقاط کور آنتن را حل کند.

این تجهیزات به سادگی نصب و راه‌اندازی می‌شوند و اغلب نیازی به پیکربندی پیچیده‌ای ندارند. همین سادگی در کنار اثربخشی آن‌ها در تقویت سیگنال، ریپیترها را به یکی از پرکاربردترین تجهیزات در طراحی و نگهداری شبکه‌ها تبدیل کرده است. استفاده صحیح و مجاز از آن‌ها می‌تواند به بهبود تجربه کاربری و افزایش بهره‌وری در محیط‌های مختلف کمک کند.

Repeater چگونه کار می‌کند؟

نحوه عملکرد یک ریپیتر بر اساس اصول اولیه فیزیک سیگنال است. هنگامی که سیگنالی از منبع (مانند فرستنده یا یک دستگاه شبکه) ارسال می‌شود، انرژی آن در طول مسیر به تدریج کاهش می‌یابد. این کاهش انرژی که به آن تضعیف (Attenuation) گفته می‌شود، به عوامل مختلفی بستگی دارد؛ از جمله فاصله، نوع محیط انتقال (کابل، هوا)، وجود موانع (دیوار، درختان)، و تداخل با سیگنال‌های دیگر.

با ضعیف شدن سیگنال، نسبت آن به نویز محیط (Signal-to-Noise Ratio یا SNR) کاهش می‌یابد. این باعث می‌شود که تشخیص اطلاعات اصلی از نویز دشوارتر شود و احتمال بروز خطا در داده‌ها افزایش یابد. اگر سیگنال بیش از حد ضعیف شود، گیرنده قادر به تفسیر صحیح آن نخواهد بود و ارتباط قطع می‌شود.

ریپیتر در نقطه‌ای از مسیر که سیگنال هنوز قابل تشخیص است اما شروع به ضعیف شدن کرده، قرار می‌گیرد. این دستگاه سیگنال ورودی ضعیف را دریافت می‌کند. سپس، بسته به نوع ریپیتر (آنالوگ یا دیجیتال)، این سیگنال پردازش می‌شود. ریپیترهای آنالوگ صرفاً سیگنال را تقویت می‌کنند. آن‌ها انرژی سیگنال را افزایش داده و آن را با توان بالاتری ارسال می‌کنند. اما این روش یک ایراد اساسی دارد: نویز موجود در سیگنال ورودی نیز همراه با سیگنال اصلی تقویت می‌شود.

در مقابل، ریپیترهای دیجیتال پیچیده‌تر عمل می‌کنند. آن‌ها سیگنال دیجیتال ورودی را دریافت کرده و آن را تا حدی پردازش می‌کنند. این پردازش شامل بازسازی سیگنال اصلی است. به عبارت دیگر، ریپیتر دیجیتال سعی می‌کند بیت‌های اصلی داده را از سیگنال دریافتی استخراج کند، نویز را از آن جدا کرده و سپس یک سیگنال دیجیتال “تمیز” و قوی‌تر را بر اساس داده‌های استخراج شده، دوباره تولید کرده و ارسال نماید. این قابلیت بازسازی، کیفیت سیگنال را به مراتب بهتر از صرف تقویت آنالوگ حفظ می‌کند.

پس از پردازش (تقویت یا بازسازی)، ریپیتر سیگنال را با توان بالا و کیفیت بهبود یافته به سمت مقصد بعدی یا بخش دیگری از شبکه ارسال می‌کند. این عمل باعث می‌شود که سیگنال بتواند مسافت بیشتری را با کیفیت مطلوب طی کرده و به گیرنده نهایی برسد. به این ترتیب، ریپیترها به عنوان ایستگاه‌های میانی عمل کرده و دامنه موثر شبکه را گسترش می‌دهند.

انواع Repeater در شبکه

ریپیترها بر اساس معیارهای مختلفی دسته‌بندی می‌شوند که هر یک ویژگی‌ها و کاربردهای خاص خود را دارند. شناخت این دسته‌بندی‌ها به انتخاب تکرارگر مناسب برای نیازهای مختلف شبکه کمک می‌کند.

انواع Repeater بر اساس نوع سیگنال

این دسته‌بندی بر اساس نوع سیگنالی است که ریپیتر دریافت و پردازش می‌کند:

ریپیتر آنالوگ (Analog Repeater): این نوع تکرارگرها برای کار با سیگنال‌های آنالوگ طراحی شده‌اند. آن‌ها به سادگی سیگنال دریافتی را تقویت کرده و مجدداً ارسال می‌کنند. همانطور که پیشتر ذکر شد، نقطه ضعف اصلی ریپیتر آنالوگ این است که نویز موجود در سیگنال ورودی را نیز همراه با سیگنال اصلی تقویت می‌کند. این موضوع می‌تواند کیفیت سیگنال خروجی را کاهش دهد. این نوع ریپیترها بیشتر در سیستم‌های مخابراتی قدیمی‌تر مانند شبکه‌های تلفن آنالوگ یا برخی سیستم‌های رادیویی استفاده می‌شوند.

ریپیتر دیجیتال (Digital Repeater): این تکرارگرها با سیگنال‌های دیجیتال کار می‌کنند. عملکرد آن‌ها پیچیده‌تر از نوع آنالوگ است. ریپیتر دیجیتال سیگنال ورودی را می‌خواند، داده‌های دیجیتال اصلی را استخراج می‌کند، نویز و اعوجاج را نادیده می‌گیرد و سپس یک سیگنال دیجیتال جدید، تمیز و قوی بر اساس همان داده‌ها تولید و ارسال می‌کند. این فرآیند که بازسازی (Regeneration) نامیده می‌شود، کیفیت سیگنال را به مراتب بهتر حفظ می‌کند و در شبکه‌های کامپیوتری مدرن و سیستم‌های ارتباطی دیجیتال کاربرد گسترده‌ای دارد.

انواع Repeater بر اساس نوع اتصال

این دسته‌بندی بر اساس محیط انتقالی است که ریپیتر در آن به کار می‌رود:

ریپیتر سیمی (Wired Repeater): این ریپیترها برای استفاده در شبکه‌های مبتنی بر کابل طراحی شده‌اند، مانند شبکه‌های اترنت (Ethernet). آن‌ها سیگنال‌های الکتریکی را که در طول کابل حرکت می‌کنند، دریافت و تقویت می‌کنند تا محدودیت فاصله کابل برطرف شود. برای مثال، کابل اترنت مسی UTP معمولاً محدودیتی در حدود 100 متر دارد و برای افزایش این فاصله نیاز به استفاده از ریپیتر سیمی است.

ریپیتر بی‌سیم (Wireless Repeater): این تکرارگرها برای کار با سیگنال‌های رادیویی در شبکه‌های بی‌سیم مانند Wi-Fi یا شبکه موبایل استفاده می‌شوند. آن‌ها سیگنال بی‌سیم موجود را دریافت کرده، آن را تقویت کرده و مجدداً در منطقه وسیع‌تری پخش می‌کنند تا پوشش شبکه بی‌سیم گسترش یابد و نقاط کور آنتن پوشش داده شوند. ریپیترهای Wi-Fi و تقویت کننده‌های آنتن موبایل در این دسته قرار می‌گیرند.

انواع Repeater بر اساس دامنه شبکه محلی

این دسته‌بندی کمتر رایج است و بیشتر به محل قرارگیری ریپیتر در یک شبکه LAN بزرگ اشاره دارد:

ریپیتر محلی (Local Repeater): این نوع ریپیتر در شبکه‌های محلی کوچک یا در فواصل نسبتاً کوتاه برای اتصال بخش‌های مختلف شبکه به کار می‌رود. فاصله بین دستگاه‌هایی که توسط این ریپیتر متصل می‌شوند، معمولاً کم است.

ریپیتر از راه دور (Remote Repeater): در شبکه‌های محلی بزرگتر یا در مواردی که نیاز به اتصال بخش‌های شبکه با فاصله فیزیکی قابل توجهی وجود دارد، از ریپیترهای از راه دور استفاده می‌شود. این ریپیترها می‌توانند سیگنال را در فواصل طولانی‌تری در داخل یک شبکه محلی گسترده منتقل کنند.

انواع Repeater بر اساس تکنولوژی

این دسته‌بندی بر اساس فناوری خاصی است که ریپیتر برای انتقال و تقویت سیگنال استفاده می‌کند:

تکرارکننده مایکروویو (Microwave Repeater): این ریپیترها برای ارتباطات بی‌سیم در فواصل طولانی با استفاده از امواج مایکروویو به کار می‌روند. آن‌ها معمولاً در ایستگاه‌های رله قرار می‌گیرند و سیگنال مایکروویو را دریافت، تقویت و به ایستگاه بعدی ارسال می‌کنند. این فناوری اغلب در لینک‌های ارتباطی دوربرد استفاده می‌شود.

ریپیتر فیبر نوری (Fiber Optic Repeater): در شبکه‌هایی که از کابل‌های فیبر نوری استفاده می‌کنند، سیگنال‌ها به صورت پالس‌های نوری منتقل می‌شوند. در فواصل طولانی، این پالس‌ها نیز تضعیف می‌شوند. ریپیتر فیبر نوری پالس‌های نوری ضعیف را دریافت کرده، آن‌ها را به سیگنال الکتریکی تبدیل می‌کند، سیگنال الکتریکی را تقویت یا بازسازی می‌کند و سپس آن را دوباره به پالس‌های نوری تبدیل کرده و ارسال می‌نماید. این فرآیند به حفظ کیفیت و قدرت سیگنال در شبکه‌های فیبر نوری کمک می‌کند.

ریپیتر رادیویی (Radio Repeater): این ریپیترها برای گسترش دامنه ارتباطات رادیویی استفاده می‌شوند. آن‌ها سیگنال رادیویی را در یک فرکانس دریافت کرده و آن را در فرکانس دیگری (یا گاهی همان فرکانس) با توان بالاتر ارسال می‌کنند. این نوع ریپیترها در سیستم‌های رادیویی دوطرفه مانند بی‌سیم‌های پلیس، آتش‌نشانی، یا تاکسی‌رانی و همچنین در برخی سیستم‌های شبکه موبایل (به صورت تخصصی و مجاز) کاربرد دارند.

ریپیتر تلفنی (Telephone Repeater): این تکرارگرها در خطوط تلفن سنتی به کار می‌روند تا سیگنال صوتی را در فواصل طولانی تقویت کنند. آن‌ها معمولاً شامل تقویت‌کننده‌های الکترونیکی هستند و در گذشته برای افزایش برد خطوط تلفن بین شهری یا حتی بین‌المللی (مانند کابل‌های زیردریایی) استفاده می‌شدند. با دیجیتالی شدن شبکه‌های تلفن، کاربرد این نوع ریپیترهای آنالوگ کاهش یافته است.

این دسته‌بندی‌ها نشان می‌دهند که ریپیترها با توجه به نوع سیگنال، محیط انتقال و فناوری مورد استفاده، طراحی و عملکرد متفاوتی دارند و برای نیازهای خاصی در شبکه‌های مختلف به کار گرفته می‌شوند.

کاربرد ریپیتر در شبکه‌های کابلی و بی‌سیم

ریپیترها نقش حیاتی در گسترش و بهبود عملکرد هر دو نوع شبکه کابلی و بی‌سیم ایفا می‌کنند. در هر محیط، چالش‌های خاصی وجود دارد که ریپیترها برای غلبه بر آن‌ها طراحی شده‌اند.

در شبکه‌های کابلی، به ویژه شبکه‌های اترنت که از کابل‌های مسی مانند Cat 5e، Cat 6 و غیره استفاده می‌کنند، طول کابل حداکثر مجاز برای حفظ کیفیت سیگنال معمولاً ۱۰۰ متر است. فراتر از این فاصله، سیگنال به دلیل مقاومت کابل و تداخل الکترومغناطیسی ضعیف می‌شود. در چنین مواردی، یک ریپیتر سیمی در فاصله حداکثر ۱۰۰ متری از دستگاه فرستنده قرار داده می‌شود.

این ریپیتر سیگنال را دریافت، بازسازی (در مورد اترنت، که سیگنال دیجیتال است) و با قدرت کامل مجدداً ارسال می‌کند. با قرار دادن ریپیترهای متعدد در طول مسیر، می‌توان یک شبکه کابلی را به فواصل بسیار طولانی‌تری گسترش داد. این کاربرد در محیط‌های صنعتی، ساختمان‌های بزرگ، یا کمپوس‌های دانشگاهی که نیاز به اتصال دستگاه‌ها در فواصل زیاد با کابل وجود دارد، بسیار رایاتیپیتر در شبکه‌های بی‌سیم، از جمله شبکه‌های Wi-Fi خانگی و تجاری و همچنین شبکه‌های موبایل، برای گسترش پوشش آنتن و رفع نقاط کور آنتن به کار می‌رود. سیگنال‌های رادیویی بی‌سیم به راحتی توسط موانع فیزیکی مانند دیوارها، سقف‌ها، فلزات و حتی بدن انسان تضعیف یا مسدود می‌شوند.

در یک خانه یا دفتر بزرگ، ممکن است در برخی اتاق‌ها یا طبقات، سیگنال Wi-Fi ضعیف باشد. یک ریپیتر بی‌سیم Wi-Fi در نقطه‌ای بین روتر اصلی و ناحیه با پوشش ضعیف قرار می‌گیرد. این دستگاه سیگنال Wi-Fi را دریافت، تقویت و مجدداً پخش می‌کند و به این ترتیب منطقه تحت پوشش را افزایش می‌دهد. این امر به دستگاه‌های بی‌سیم امکان می‌دهد در فواصل دورتری از روتر اصلی متصل شوند.

در زمینه شبکه‌های موبایل، ریپیترها (که اغلب به عنوان تقویت کننده آنتن موبایل شناخته می‌شوند) برای بهبود سیگنال موبایل در مکان‌هایی که دسترسی به دکل‌های مخابراتی ضعیف است، استفاده می‌شوند. این مکان‌ها می‌توانند شامل زیرزمین‌ها، پارکینگ‌های طبقاتی، داخل تونل‌ها، مناطق روستایی دورافتاده، یا حتی طبقات پایین یا بالای ساختمان‌های بلند باشند که سیگنال به سختی به آن‌ها نفوذ می‌کند.

یک سیستم تقویت کننده آنتن موبایل معمولاً شامل یک آنتن خارجی برای دریافت سیگنال از نزدیکترین دکل مخابراتی، یک واحد ریپیتر برای تقویت سیگنال و یک یا چند آنتن داخلی برای پخش سیگنال تقویت شده در فضای مورد نظر است. استفاده از این تجهیزات در مکان‌های مجاز و با رعایت استانداردها می‌تواند کیفیت تماس‌ها را بهبود بخشیده، تماس‌های قطع شده را کاهش داده و سرعت اینترنت موبایل را افزایش دهد.

بنابراین، چه در محیط‌های کابلی برای غلبه بر محدودیت طول کابل و چه در محیط‌های بی‌سیم برای گسترش پوشش سیگنال و رفع نقاط کور آنتن، ریپیترها ابزارهای ضروری برای اطمینان از اتصال پایدار و با کیفیت هستند. با این حال، همانطور که در بخش‌های بعدی اشاره خواهد شد، استفاده از ریپیترها، به ویژه در شبکه‌های موبایل، نیازمند رعایت قوانین و مقررات خاصی است.

مزایای استفاده از تکرارگر

استفاده از تکرارگرها در شبکه‌های مختلف، مزایای قابل توجهی را به همراه دارد که آن‌ها را به راه‌حلی محبوب برای مشکلات مربوط به پوشش و فاصله تبدیل کرده است. این مزایا از دیدگاه یک تکنسین شبکه موبایل یا هر متخصص شبکه‌ای، دلایل اصلی توصیه این تجهیزات در شرایط خاص هستند.

۱. افزایش دامنه و پوشش شبکه: اصلی‌ترین و واضح‌ترین مزیت استفاده از ریپیتر، توانایی آن در گسترش محدوده موثر سیگنال است. در شبکه‌های کابلی، این به معنای امکان اتصال دستگاه‌ها در فواصل دورتری از هاب یا سوئیچ اصلی است. در شبکه‌های بی‌سیم، به خصوص در مورد سیگنال موبایل و Wi-Fi، ریپیترها می‌توانند پوشش آنتن را به مناطقی که قبلاً نقاط کور آنتن بودند (مانند زیرزمین‌ها، اتاق‌های دورافتاده، یا ساختمان‌های ضخیم) گسترش دهند. این امر دسترسی کاربران به شبکه را بهبود می‌بخشد.

۲. بهبود کیفیت سیگنال: ریپیترهای دیجیتال با بازسازی سیگنال، نویز و اعوجاجی را که ممکن است در طول مسیر به سیگنال اضافه شده باشد، حذف یا کاهش می‌دهند. این منجر به دریافت سیگنالی تمیزتر و قوی‌تر در مقصد می‌شود که احتمال بروز خطا در انتقال داده‌ها را به شدت کاهش می‌دهد. در نتیجه، سرعت و پایداری ارتباط افزایش می‌یابد.

۳. کاهش افت داده و زمان تاخیر (در برخی موارد): با حفظ قدرت و کیفیت سیگنال در طول مسیر، ریپیترها از افت داده‌ها جلوگیری می‌کنند. در شبکه‌هایی که سیگنال ضعیف است، دستگاه‌های گیرنده ممکن است مجبور به درخواست ارسال مجدد داده‌ها شوند که این خود باعث افزایش تاخیر و کاهش کارایی شبکه می‌شود. با تقویت سیگنال توسط ریپیتر، نیاز به ارسال مجدد کاهش یافته و در نتیجه افت داده و تاخیر ناشی از آن کمتر می‌شود.

۴. راه‌حل مقرون‌به‌صرفه: در بسیاری از موارد، استفاده از ریپیتر بسیار ارزان‌تر و ساده‌تر از نصب زیرساخت‌های جدید یا جایگزینی تجهیزات موجود است. به جای کشیدن کابل‌های جدید در فواصل طولانی یا نصب دکل‌های مخابراتی اضافی (که برای کاربران عادی ممکن نیست)، یک یا چند ریپیتر می‌تواند مشکل پوشش ضعیف را با هزینه و پیچیدگی کمتری حل کند. این جنبه اقتصادی، ریپیترها را به گزینه‌ای جذاب تبدیل می‌کند.

۵. انعطاف‌پذیری و مقیاس‌پذیری: ریپیترها معمولاً دستگاه‌های کوچکی هستند که به راحتی نصب، جابه‌جا و پیکربندی می‌شوند. این انعطاف‌پذیری امکان می‌دهد تا پوشش شبکه را بر اساس نیازهای متغیر تنظیم کرد. با گسترش شبکه، می‌توان ریپیترهای بیشتری اضافه کرد و پوشش را مقیاس‌پذیر نمود بدون نیاز به تغییرات عمده در زیرساخت اصلی. این ویژگی برای محیط‌هایی که نیاز به پوشش متغیر دارند، بسیار مفید است.

۶. پشتیبانی از انواع مختلف سیگنال و فناوری: همانطور که در بخش انواع ریپیتر دیدیم، این دستگاه‌ها می‌توانند با سیگنال‌های آنالوگ و دیجیتال، انواع محیط‌های انتقال (کابلی، بی‌سیم، فیبر نوری، مایکروویو) و فناوری‌های مختلف کار کنند. این تنوع، کاربرد آن‌ها را در طیف وسیعی از سناریوهای شبکه‌ای ممکن می‌سازد.

به طور خلاصه، ریپیترها ابزارهایی موثر برای غلبه بر محدودیت‌های فیزیکی سیگنال، بهبود کیفیت ارتباطات و گسترش دسترسی به شبکه هستند. این مزایا، دلیل اصلی توصیه آن‌ها توسط متخصصان شبکه در شرایطی است که نیاز به بهبود پوشش در یک منطقه مشخص وجود دارد.

معایب استفاده از تکرارگر

با وجود مزایای متعدد، استفاده از تکرارگرها خالی از اشکال نیست و معایبی نیز دارند که باید در هنگام برنامه‌ریزی و پیاده‌سازی شبکه در نظر گرفته شوند. این معایب می‌توانند بر کارایی کلی و پایداری شبکه تاثیر بگذارند.

۱. افزایش تاخیر (Latency): هرچند ریپیترها در لایه فیزیکی عمل می‌کنند و پردازش زیادی روی داده‌ها انجام نمی‌دهند، اما فرآیند دریافت سیگنال، تقویت/بازسازی و ارسال مجدد آن زمان‌بر است. در شبکه‌هایی که از چندین ریپیتر به صورت زنجیره‌ای استفاده می‌شود، تاخیر تجمعی می‌تواند قابل توجه باشد. این موضوع در کاربردهایی که به زمان واقعی حساس هستند، مانند تماس‌های صوتی و تصویری یا بازی‌های آنلاین، می‌تواند مشکل‌ساز شود.

۲. کاهش کیفیت سیگنال در زنجیره‌های طولانی (برای ریپیترهای آنالوگ یا متعدد): در حالی که ریپیترهای دیجیتال سیگنال را بازسازی می‌کنند، هر مرحله بازسازی ممکن است خطاهای جزئی را وارد کند. در مورد ریپیترهای آنالوگ، نویز در هر مرحله تقویت می‌شود. استفاده از تعداد زیادی ریپیتر به صورت متوالی می‌تواند منجر به تضعیف یا مخدوش شدن تدریجی سیگنال در انتهای مسیر شود، حتی با وجود بازسازی.

۳. تقویت نویز و تداخل: همانطور که ذکر شد، ریپیترهای آنالوگ هرگونه نویز یا تداخلی را که همراه با سیگنال اصلی دریافت می‌کنند، تقویت می‌کنند. حتی ریپیترهای دیجیتال نیز ممکن است در محیط‌های با نویز بالا در استخراج صحیح داده‌ها دچار مشکل شوند. در شبکه‌های بی‌سیم، یک ریپیتر ممکن است سیگنال‌های ناخواسته از منابع دیگر را نیز دریافت و پخش کند که این خود باعث افزایش تداخل در شبکه می‌شود. این موضوع به ویژه در مورد استفاده غیرمجاز از تقویت کننده‌های آنتن موبایل بسیار حائز اهمیت است.

استفاده غیرمجاز از تقویت کننده‌های آنتن موبایل می‌تواند تداخل شدیدی در شبکه‌های اپراتورها ایجاد کرده و کیفیت ارتباطات سایر کاربران در منطقه را کاهش دهد.

۴. عدم افزایش ظرفیت یا پهنای باند: ریپیترها صرفاً برد سیگنال موجود را افزایش می‌دهند. آن‌ها ظرفیت کلی شبکه یا پهنای باند موجود را افزایش نمی‌دهند. اگر شبکه اصلی از قبل دچار ازدحام باشد یا پهنای باند محدودی داشته باشد، افزودن ریپیتر این مشکل را حل نخواهد کرد و ممکن است حتی با افزایش تعداد دستگاه‌های متصل در منطقه پوشش یافته، مشکل ازدحام را تشدید کند.

۵. نقطه شکست منفرد (Single Point of Failure): اگر یک ریپیتر در یک زنجیره ارتباطی دچار نقص فنی شود یا منبع تغذیه آن قطع گردد، تمامی ارتباطاتی که به آن وابسته هستند نیز قطع خواهند شد. این موضوع می‌تواند پایداری کلی شبکه را تحت تاثیر قرار دهد، به خصوص در مسیرهای ارتباطی حیاتی.

۶. پیچیدگی در محیط‌های بی‌سیم و تداخل فرکانسی: نصب و تنظیم ریپیترهای بی‌سیم، به خصوص در محیط‌های پیچیده با موانع متعدد و منابع تداخل، می‌تواند چالش‌برانگیز باشد. موقعیت‌یابی نامناسب ریپیتر می‌تواند منجر به افزایش تداخل یا عدم بهبود کافی در پوشش شود. در مورد شبکه‌های موبایل، استفاده نادرست یا غیرمجاز می‌تواند منجر به تداخل خطرناک در طیف فرکانسی اپراتورها شود.

با در نظر گرفتن این معایب، تکنسین‌های شبکه موبایل و متخصصان شبکه باید با دقت شرایط را ارزیابی کرده و تصمیم بگیرند که آیا استفاده از ریپیتر، با توجه به مزایا و معایب آن، بهترین راه‌حل برای مشکل موجود است یا خیر. در بسیاری از موارد، راه‌حل‌های جایگزین مانند نصب اکسس پوینت‌های بیشتر یا بهینه‌سازی زیرساخت اصلی ممکن است گزینه بهتری باشند.

معضل استفاده غیرمجاز از تقویت کننده ها در شبکه موبایل

همانطور که اشاره شد، ریپیترها یا تقویت کننده‌های آنتن موبایل می‌توانند ابزاری مفید برای بهبود پوشش آنتن در نقاط کور آنتن باشند. اپراتورهای شبکه موبایل نیز در برخی موارد از این تجهیزات به صورت مجاز و کنترل شده برای پوشش دهی مناطق خاص استفاده می‌کنند. اما یکی از معضلات جدی که مدیران و تکنسین‌های شبکه موبایل با آن روبرو هستند، استفاده گسترده و غیرمجاز از این تقویت کننده‌ها توسط افراد و سازمان‌ها بدون هماهنگی و مجوزهای لازم است.

ریپیترهای غیرمجاز معمولاً دستگاه‌های ارزان‌قیمتی هستند که بدون رعایت استانداردهای فنی و مقررات سازمان تنظیم مقررات و ارتباطات رادیویی (رگولاتوری) تولید یا وارد کشور می‌شوند. افرادی که با مشکل ضعف سیگنال موبایل در منزل، محل کار یا ساختمان خود مواجه هستند، ممکن است برای حل این مشکل اقدام به خرید و نصب خودسرانه این دستگاه‌ها کنند.

مشکل اصلی اینجاست که این دستگاه‌های غیرمجاز، برخلاف تجهیزات استاندارد و مورد تایید اپراتورها، به درستی تنظیم نشده‌اند و می‌توانند سیگنالی قوی‌تر از حد نیاز یا در باندهای فرکانسی نامناسب ساطع کنند. امواج رادیویی ساطع شده از این دستگاه‌ها می‌تواند با سیگنال‌های ارسالی و دریافتی دکل‌های مخابراتی اپراتورها تداخل ایجاد کند.

این تداخل می‌تواند اثرات مخربی بر عملکرد شبکه موبایل در منطقه اطراف دستگاه غیرمجاز داشته باشد. برای مثال، ممکن است باعث کاهش کیفیت تماس‌ها، افزایش تماس‌های قطع شده، کاهش سرعت اینترنت موبایل و حتی اختلال در سرویس‌دهی به سایر کاربران شود. در واقع، دستگاهی که برای حل مشکل پوشش یک نفر نصب شده، می‌تواند برای ده‌ها یا صدها نفر دیگر در منطقه مشکل ایجاد کند.

مدیرکل دفتر نظارت بر طیف فرکانسی رگولاتوری در مصاحبه‌ای به صراحت به این معضل اشاره کرده و آن را یکی از جدی‌ترین مشکلات در حوزه طیف فرکانس و در صدر شکایات کاربران دانسته است. ایشان توضیح داده‌اند که اپراتورها فرکانس‌های محدودی در اختیار دارند که باید به صورت بهینه و بدون تداخل مورد استفاده قرار گیرند و ریپیترهای غیرمجاز این نظم فرکانسی را به هم می‌زنند.

شناسایی این دستگاه‌های غیرمجاز برای رگولاتوری و اپراتورها چالش‌برانگیز است، اما از طریق پایش کیفیت سیگنال در شبکه و شناسایی الگوهای تداخل در مناطق خاص امکان‌پذیر است. پس از شناسایی، رگولاتوری اقدام به جمع‌آوری این تجهیزات می‌کند. معضل استفاده غیرمجاز به حدی جدی است که رگولاتوری به صورت روزانه با آن درگیر است و هزاران مورد را تا کنون شناسایی و جمع‌آوری کرده است. این وضعیت به ویژه در شهرهای بزرگ مانند تهران شدیدتر است.

این معضل نشان می‌دهد که هرچند ریپیتر ابزاری فنی برای تقویت سیگنال است، اما استفاده از آن در شبکه موبایل نیازمند دانش تخصصی و رعایت کامل مقررات برای جلوگیری از ایجاد تداخل و آسیب به شبکه عمومی است. به همین دلیل، تکنسین‌های شبکه موبایل و رگولاتوری بر استفاده صحیح و مجاز از این تجهیزات تاکید دارند.

استفاده از تجهیزات تکرارکننده غیرمجاز منع قانونی دارد

تاکید بر قانونی بودن استفاده از تجهیزات تقویت کننده یا تکرارکننده آنتن موبایل (ریپیتر) یک نکته بسیار مهم است که توسط رگولاتوری و متخصصان شبکه موبایل همواره گوشزد می‌شود. استفاده از این تجهیزات بدون مجوزهای لازم، نه تنها می‌تواند مشکلات فنی جدی برای شبکه موبایل کشور ایجاد کند، بلکه از نظر قانونی نیز جرم محسوب می‌شود.

سازمان تنظیم مقررات و ارتباطات رادیویی (رگولاتوری) متولی اصلی مدیریت طیف فرکانسی کشور است. طیف فرکانسی یک منبع ملی محسوب می‌شود و استفاده از آن تابع قوانین و مقررات سختگیرانه‌ای است. اپراتورهای شبکه موبایل برای استفاده از باندهای فرکانسی خاص، مجوزهای لازم را از رگولاتوری دریافت می‌کنند و موظف به استفاده از تجهیزات استاندارد و سازگار با شبکه هستند.

ریپیترها به طور مستقیم بر طیف فرکانسی تاثیر می‌گذارند؛ آن‌ها سیگنال‌های رادیویی را دریافت و مجدداً ارسال می‌کنند. اگر این کار بدون هماهنگی با اپراتورها و رگولاتوری انجام شود، به راحتی می‌تواند باعث ایجاد تداخل مخرب در باندهای فرکانسی مجاز اپراتورها شود. این تداخل نه تنها عملکرد شبکه را مختل می‌کند، بلکه می‌تواند به ضرر سایر کاربران نیز باشد.

طبق قوانین و مقررات موجود، تنها اشخاص حقوقی که دارای پروانه فعالیت در حوزه ارتباطات رادیویی هستند (مانند اپراتورهای تلفن همراه) یا افرادی که با اخذ مجوزهای لازم از رگولاتوری اقدام به نصب و راه‌اندازی این تجهیزات می‌کنند، مجاز به استفاده از ریپیترها هستند. خرید، فروش، واردات و نصب تجهیزات تقویت کننده آنتن موبایل توسط اشخاص حقیقی یا حقوقی فاقد مجوزهای لازم، غیرقانونی است.

مقامات رگولاتوری به طور مداوم بر طیف فرکانسی نظارت دارند و در صورت شناسایی منابع تداخل، اقدام به ردیابی و جمع‌آوری تجهیزات غیرمجاز می‌کنند. این اقدام شامل توقیف دستگاه‌ها و برخورد قانونی با متخلفین می‌شود. این برخوردها می‌تواند شامل جریمه‌های نقدی و حتی پیگرد قضایی باشد.

واردات دستگاه‌های تقویت کننده آنتن موبایل به کشور بدون داشتن پروانه رسمی از رگولاتوری ممنوع و غیرقانونی است.

هدف از این محدودیت‌ها و سختگیری‌ها، حفظ نظم در استفاده از طیف فرکانسی، جلوگیری از تداخل‌های مخرب و تضمین کیفیت سرویس‌دهی اپراتورها به تمامی کاربران است. رگولاتوری تاکید دارد که در صورت وجود مشکل ضعف پوشش آنتن، کاربران باید ابتدا با اپراتور خود تماس بگیرند یا از طریق سامانه‌های مربوطه (مانند سامانه ۱۹۵) شکایت خود را ثبت کنند تا اپراتور یا رگولاتوری راهکار قانونی و فنی مناسب را ارائه دهند.

این راهکار ممکن است شامل نصب تجهیزات تقویت کننده استاندارد توسط خود اپراتور در محل مورد نظر (در صورت توجیه فنی و اقتصادی) یا ارائه راهکارهای جایگزین باشد. بنابراین، هرگونه اقدام خودسرانه برای نصب ریپیتر، فارغ از اینکه چقدر ممکن است در ظاهر مشکل فردی را حل کند، پیامدهای قانونی و فنی برای شبکه عمومی به همراه دارد و به شدت منع شده است.

تفاوت Repeater با Extender

در دنیای شبکه‌های بی‌سیم، به خصوص Wi-Fi، دو اصطلاح “Repeater” و “Extender” اغلب به جای یکدیگر استفاده می‌شوند که می‌تواند باعث سردرگمی شود. با این حال، از نظر فنی، بین این دو دستگاه تفاوت‌هایی وجود دارد که درک آن‌ها برای انتخاب راه‌حل مناسب جهت گسترش پوشش شبکه ضروری است.

ریپیتر (Repeater): همانطور که پیشتر توضیح داده شد، ریپیتر سیگنال موجود را دریافت، تقویت و مجدداً ارسال می‌کند. در زمینه Wi-Fi، یک ریپیتر بی‌سیم به شبکه Wi-Fi موجود شما متصل می‌شود و همان سیگنال را با همان نام شبکه (SSID) و رمز عبور مجدداً پخش می‌کند. دستگاه‌های متصل به ریپیتر، در همان شبکه اصلی قرار می‌گیرند. ریپیتر در لایه فیزیکی (لایه ۱) مدل OSI عمل می‌کند و به محتوای داده‌ها توجهی ندارد.

نحوه کار ریپیتر Wi-Fi معمولاً به این صورت است که نیمی از زمان خود را صرف گوش دادن به سیگنال روتر اصلی و نیمی دیگر را صرف ارسال مجدد آن می‌کند. این روش می‌تواند باعث کاهش پهنای باند موثر شبکه در منطقه‌ای که توسط ریپیتر پوشش داده می‌شود، شود. به عبارت دیگر، سرعت اتصال دستگاه‌هایی که به ریپیتر متصل هستند، ممکن است کمتر از سرعت اتصال مستقیم به روتر اصلی باشد.

اکستندر (Extender): در مقابل، اکستندر (که گاهی به آن Range Extender یا توسعه‌دهنده برد نیز گفته می‌شود) ممکن است عملکردی متفاوت داشته باشد. برخی اکستندرها مانند ریپیترها عمل می‌کنند، اما برخی دیگر به عنوان یک اکسس پوینت ثانویه عمل می‌کنند. یک اکستندر واقعی‌تر ممکن است یک شبکه بی‌سیم جدید با نام شبکه (SSID) متفاوت ایجاد کند. در این حالت، دستگاه‌هایی که به اکستندر متصل می‌شوند، در واقع به یک شبکه جداگانه از شبکه اصلی روتر متصل هستند.

برای جابه‌جایی بین منطقه پوشش روتر اصلی و منطقه پوشش اکستندر، ممکن است نیاز باشد که دستگاه شما به صورت دستی از یک شبکه به شبکه دیگر متصل شود (مگر اینکه اکستندر از قابلیت رومینگ بی‌سیم پشتیبانی کند). برخی اکستندرها برای اتصال به شبکه اصلی از کابل اترنت یا فناوری Powerline (انتقال شبکه از طریق سیم‌کشی برق ساختمان) استفاده می‌کنند که می‌تواند اتصال پایدارتر و سریع‌تری نسبت به اتصال بی‌سیم به بی‌سیم ریپیتر فراهم کند.

تفاوت کلیدی در این است که ریپیتر معمولاً صرفاً سیگنال را تکرار می‌کند و پهنای باند نصف می‌شود، در حالی که اکستندر ممکن است با ایجاد یک نقطه دسترسی جدید یا استفاده از اتصال سیمی، راهکار پیشرفته‌تری برای گسترش پوشش با حداقل افت سرعت ارائه دهد. با این حال، در عمل، بسیاری از دستگاه‌های موجود در بازار که به عنوان “Extender” فروخته می‌شوند، در واقع در حالت “Repeater” کار می‌کنند و فقط سیگنال را تکرار می‌کنند.

پارامتر	Repeater	Extender
عملکرد اصلی	دریافت، تقویت و ارسال مجدد سیگنال موجود	گسترش برد شبکه (ممکن است با ایجاد شبکه جدید یا استفاده از اتصال سیمی)
نام شبکه (SSID)	معمولاً همان SSID روتر اصلی	ممکن است SSID جدیدی ایجاد کند یا همان SSID را استفاده کند
اتصال دستگاه‌ها	دستگاه‌ها در همان شبکه اصلی قرار می‌گیرند	دستگاه‌ها ممکن است به شبکه جداگانه متصل شوند
تاثیر بر پهنای باند	معمولاً باعث نصف شدن پهنای باند موثر می‌شود	ممکن است کمتر باعث افت پهنای باند شود (بسته به نوع اتصال)
پیچیدگی	معمولاً ساده‌تر	ممکن است پیچیده‌تر باشد (بسته به فناوری)

تفاوت Repeater با Router

ریپیتر و روتر دو تجهیزات شبکه با وظایف کاملاً متفاوت هستند، هرچند هر دو در بهبود اتصال و دسترسی به شبکه نقش دارند. درک تفاوت‌های بنیادین آن‌ها برای طراحی و مدیریت صحیح شبکه ضروری است.

روتر (Router): روتر یک دستگاه شبکه‌ای هوشمند است که در لایه شبکه (لایه ۳) مدل OSI فعالیت می‌کند. وظیفه اصلی روتر مسیریابی (Routing) بسته‌های داده بین شبکه‌های مختلف است. به عبارت ساده، روتر ترافیک داده‌ها را از یک شبکه (مثلاً شبکه داخلی شما) به شبکه دیگری (مثلاً اینترنت) هدایت می‌کند و برعکس.

روترها با استفاده از جداول مسیریابی (Routing Tables) که حاوی اطلاعاتی درباره مسیرهای موجود به شبکه‌های مختلف هستند، بهترین مسیر را برای ارسال بسته‌های داده تعیین می‌کنند. آن‌ها آدرس‌های IP مبدأ و مقصد بسته‌ها را بررسی کرده و بر اساس آن‌ها تصمیم‌گیری می‌کنند. روترها می‌توانند بین شبکه‌های با فناوری‌های مختلف (مانند اترنت و Wi-Fi) ارتباط برقرار کنند و اغلب دارای قابلیت‌هایی مانند فایروال برای امنیت، ترجمه آدرس شبکه (NAT) برای به اشتراک گذاشتن یک آدرس IP عمومی بین چندین دستگاه داخلی، و مدیریت کیفیت سرویس (QoS) هستند.

ریپیتر (Repeater): در مقابل، ریپیتر یک دستگاه ساده‌تر است که در لایه فیزیکی (لایه ۱) مدل OSI عمل می‌کند. وظیفه آن صرفاً دریافت یک سیگنال ضعیف، تقویت یا بازسازی آن و ارسال مجدد آن با قدرت اولیه است. ریپیتر به محتوای بسته‌های داده، آدرس‌های IP یا اطلاعات مسیریابی توجهی ندارد. این دستگاه صرفاً روی ویژگی‌های فیزیکی سیگنال کار می‌کند تا مسافت قابل پوشش آن را افزایش دهد.

ریپیتر نمی‌تواند شبکه‌های مختلف را به هم متصل کند یا ترافیک را بین آن‌ها مسیریابی نماید. همچنین، قابلیت‌های امنیتی پیشرفته‌ای مانند فایروال ندارد. ریپیتر صرفاً دامنه یک شبکه موجود را گسترش می‌دهد، در حالی که روتر شبکه‌های مختلف را به یکدیگر متصل کرده و امکان ارتباط بین آن‌ها را فراهم می‌کند.

یک روتر بی‌سیم (Wireless Router) در واقع ترکیبی از یک روتر سیمی و یک اکسس پوینت بی‌سیم است. این دستگاه هم وظیفه مسیریابی ترافیک بین شبکه داخلی و اینترنت را بر عهده دارد و هم یک شبکه بی‌سیم ایجاد می‌کند تا دستگاه‌ها بتوانند به صورت بی‌سیم به آن متصل شوند. یک ریپیتر بی‌سیم اما صرفاً سیگنال بی‌سیم تولید شده توسط روتر (یا اکسس پوینت) را دریافت و مجدداً پخش می‌کند.

بنابراین، روتر نقش یک “مرکز فرماندهی” را در شبکه ایفا می‌کند که ترافیک را مدیریت و هدایت می‌کند، در حالی که ریپیتر نقش یک “تقویت کننده” ساده را دارد که صرفاً برد سیگنال را افزایش می‌دهد.

پارامتر	Repeater	Router
لایه عملکرد (OSI)	لایه ۱ (فیزیکی)	لایه ۳ (شبکه)
وظیفه اصلی	تقویت/بازسازی سیگنال و افزایش برد	مسیریابی بسته‌های داده بین شبکه‌ها
اطلاعات پردازش شده	فیزیکی سیگنال (قدرت، شکل موج)	آدرس‌های IP، اطلاعات مسیریابی
اتصال شبکه‌ها	خیر، فقط برد شبکه موجود را افزایش می‌دهد	بله، شبکه‌های مختلف را به هم متصل می‌کند
قابلیت‌های اضافی	معمولاً ندارد	فایروال، NAT، QoS، DHCP و …
هوشمندی	ساده، بدون هوشمندی مسیریابی	پیچیده، با قابلیت تصمیم‌گیری مسیریابی

تفاوت Repeater با Access Point

اکسس پوینت (Access Point یا AP) و ریپیتر بی‌سیم هر دو برای گسترش پوشش شبکه بی‌سیم استفاده می‌شوند، اما نحوه عملکرد و نقش آن‌ها در شبکه متفاوت است. درک این تفاوت به انتخاب راهکار مناسب برای نیازهای پوشش بی‌سیم کمک می‌کند.

اکسس پوینت (Access Point): اکسس پوینت دستگاهی است که اتصال شبکه‌ای سیمی (معمولاً اترنت) را به اتصال بی‌سیم تبدیل می‌کند. به عبارت دیگر، یک اکسس پوینت به یک سوئیچ یا روتر از طریق کابل شبکه متصل می‌شود و یک شبکه محلی بی‌سیم جدید (WLAN) ایجاد می‌کند. دستگاه‌های بی‌سیم (مانند لپ‌تاپ، گوشی هوشمند) می‌توانند به این اکسس پوینت متصل شده و از طریق آن به شبکه سیمی و در نهایت به اینترنت دسترسی پیدا کنند.

اکسس پوینت در لایه پیوند داده (لایه ۲) مدل OSI عمل می‌کند و وظیفه مدیریت دسترسی دستگاه‌های بی‌سیم به شبکه سیمی را بر عهده دارد. اکسس پوینت‌ها معمولاً پهنای باند کامل اتصال سیمی خود را به دستگاه‌های بی‌سیم متصل ارائه می‌دهند (البته با محدودیت‌های فناوری بی‌سیم) و می‌توانند تعداد زیادی از دستگاه‌ها را به صورت همزمان پشتیبانی کنند. آن‌ها می‌توانند با SSID و رمز عبور متفاوتی نسبت به شبکه اصلی پیکربندی شوند، یا در شبکه‌های بزرگتر، چندین اکسس پوینت با یک SSID و تنظیمات مشابه پیکربندی می‌شوند تا امکان رومینگ (جابه‌جایی بدون قطع اتصال) بین آن‌ها فراهم شود.

ریپیتر بی‌سیم (Wireless Repeater): ریپیتر بی‌سیم، همانطور که شرح داده شد، سیگنال بی‌سیم موجود را از یک روتر یا اکسس پوینت دیگر دریافت، تقویت و مجدداً پخش می‌کند. ریپیتر به جای اتصال سیمی به شبکه اصلی، خود از طریق اتصال بی‌سیم به شبکه موجود متصل می‌شود. این بدان معناست که ریپیتر برای دریافت سیگنال نیاز به پهنای باند بی‌سیم دارد و سپس همان پهنای باند را برای ارسال مجدد سیگنال استفاده می‌کند، که معمولاً منجر به نصف شدن پهنای باند موثر در منطقه پوشش یافته توسط ریپیتر می‌شود.

ریپیتر بی‌سیم معمولاً در لایه فیزیکی (لایه ۱) عمل می‌کند و به محتوای داده‌ها اهمیتی نمی‌دهد. این دستگاه شبکه‌ای جدید ایجاد نمی‌کند، بلکه صرفاً پوشش شبکه بی‌سیم موجود را گسترش می‌دهد. دستگاه‌های متصل به ریپیتر در همان شبکه اصلی قرار می‌گیرند (اگرچه ممکن است آدرس IP متفاوتی دریافت کنند).

تفاوت اصلی در نحوه اتصال به شبکه اصلی و تاثیر بر پهنای باند است. اکسس پوینت با اتصال سیمی، پهنای باند بیشتری فراهم می‌کند و می‌تواند بار ترافیکی بیشتری را تحمل کند. ریپیتر با اتصال بی‌سیم، نصب آسان‌تری دارد اما معمولاً باعث کاهش سرعت می‌شود. تکنسین‌های شبکه معمولاً در محیط‌های تجاری یا مکان‌هایی که نیاز به پهنای باند بالا و پشتیبانی از تعداد زیادی کاربر وجود دارد، اکسس پوینت را به ریپیتر ترجیح می‌دهند، زیرا اتصال پایدارتر و کارآمدتری ارائه می‌دهد.

پارامتر	Repeater	Access Point
لایه عملکرد (OSI)	لایه ۱ (فیزیکی)	لایه ۲ (پیوند داده)
نحوه اتصال به شبکه اصلی	بی‌سیم	سیمی (معمولاً اترنت)
ایجاد شبکه جدید	خیر، صرفاً برد شبکه موجود را گسترش می‌دهد	بله، یک شبکه بی‌سیم (WLAN) جدید ایجاد می‌کند
تاثیر بر پهنای باند	معمولاً باعث نصف شدن پهنای باند موثر می‌شود	پهنای باند کامل اتصال سیمی را فراهم می‌کند
مدیریت دستگاه‌ها	محدود به ظرفیت روتر/AP اصلی	می‌تواند تعداد بیشتری دستگاه را پشتیبانی کند
کاربرد اصلی	تقویت سیگنال در نقاط با پوشش ضعیف	ایجاد شبکه بی‌سیم جدید یا گسترش پوشش با پهنای باند بالاتر

تفاوت Repeater با Bridge

بریج (Bridge) و ریپیتر هر دو تجهیزاتی هستند که برای اتصال بخش‌های مختلف شبکه به کار می‌روند، اما در لایه عملکرد و نحوه مدیریت ترافیک با یکدیگر تفاوت دارند. این تفاوت‌ها آن‌ها را برای کاربردهای متفاوتی مناسب می‌سازد.

بریج (Bridge): بریج یک دستگاه شبکه‌ای است که در لایه پیوند داده (لایه ۲) مدل OSI فعالیت می‌کند. وظیفه اصلی بریج اتصال دو یا چند قطعه (Segment) از یک شبکه محلی (LAN) به یکدیگر است. بریج ترافیک شبکه را فیلتر کرده و بر اساس آدرس‌های MAC (Media Access Control) دستگاه‌ها تصمیم می‌گیرد که آیا یک بسته داده را از یک قطعه شبکه به قطعه دیگر ارسال کند یا خیر.

بریج با یادگیری آدرس‌های MAC دستگاه‌های متصل به هر قطعه از شبکه، یک جدول آدرس MAC ایجاد می‌کند. هنگامی که یک بسته داده وارد بریج می‌شود، بریج آدرس MAC مقصد را بررسی می‌کند. اگر آدرس مقصد در همان قطعه‌ای باشد که بسته از آن آمده، بریج بسته را مسدود می‌کند و آن را به قطعه دیگر ارسال نمی‌کند. اگر آدرس مقصد در قطعه دیگری باشد، بریج بسته را به آن قطعه ارسال می‌کند. این فرآیند فیلترینگ باعث کاهش ترافیک غیرضروری در هر قطعه از شبکه و بهبود کارایی کلی شبکه می‌شود. بریج‌ها دامنه‌های برخورد (Collision Domains) را از هم جدا می‌کنند.

ریپیتر (Repeater): در مقابل، ریپیتر یک دستگاه ساده‌تر در لایه فیزیکی (لایه ۱) مدل OSI است. وظیفه آن صرفاً دریافت سیگنال، تقویت یا بازسازی آن و ارسال مجدد آن است. ریپیتر به محتوای داده‌ها، آدرس‌های MAC یا آدرس‌های IP توجهی ندارد و هیچ گونه فیلترینگ یا مسیریابی انجام نمی‌دهد.

ریپیتر تمامی سیگنال‌های دریافتی را تقویت و ارسال مجدد می‌کند، بدون توجه به اینکه مقصد آن‌ها کجاست. این بدان معناست که ریپیتر دامنه‌های برخورد را از هم جدا نمی‌کند؛ در واقع، استفاده از ریپیتر در یک شبکه کابلی مبتنی بر اترنت قدیمی (مانند اترنت ۱۰ مگابیت بر ثانیه با هاب‌ها) می‌تواند دامنه برخورد را بزرگتر کند. ریپیتر صرفاً محدوده فیزیکی قابل پوشش توسط سیگنال را افزایش می‌دهد.

در شبکه‌های بی‌سیم، یک بریج بی‌سیم (Wireless Bridge) می‌تواند دو شبکه کابلی را به صورت بی‌سیم به هم متصل کند، یا یک شبکه کابلی را به یک شبکه بی‌سیم موجود متصل نماید. این نوع بریج‌ها معمولاً از طریق آدرس‌های MAC عمل می‌کنند و ترافیک را بین دو شبکه فیلتر و هدایت می‌کنند. در مقایسه، ریپیتر بی‌سیم صرفاً سیگنال بی‌سیم را تقویت می‌کند و دو شبکه مجزا را به هم متصل نمی‌کند.

به طور خلاصه، بریج یک دستگاه لایه ۲ است که شبکه‌ها را بر اساس آدرس‌های MAC به هم متصل کرده و ترافیک را فیلتر می‌کند، در حالی که ریپیتر یک دستگاه لایه ۱ است که صرفاً سیگنال را تقویت کرده و برد فیزیکی را افزایش می‌دهد بدون توجه به محتوای داده‌ها.

پارامتر	Repeater	Bridge
لایه عملکرد (OSI)	لایه ۱ (فیزیکی)	لایه ۲ (پیوند داده)
وظیفه اصلی	تقویت/بازسازی سیگنال و افزایش برد	اتصال دو قطعه شبکه و فیلتر/هدایت ترافیک بر اساس MAC
اطلاعات پردازش شده	فیزیکی سیگنال	آدرس‌های MAC
اتصال شبکه‌ها/قطعات	خیر، فقط برد فیزیکی را افزایش می‌دهد	بله، دو قطعه از یک شبکه را به هم متصل می‌کند
مدیریت ترافیک	هیچ گونه فیلترینگ یا هدایتی ندارد	ترافیک را بر اساس آدرس MAC فیلتر و هدایت می‌کند
دامنه برخورد	جدا نمی‌کند (ممکن است بزرگتر کند)	جدا می‌کند

سوالات متداول

آیا روتر وای‌فای را می‌توانیم به ریپیتر تبدیل کنیم؟

بله، بسیاری از روترهای وای‌فای مدرن قابلیتی دارند که می‌توانند در حالت ریپیتر (Repeater Mode) یا حالت بریج بی‌سیم (Wireless Bridge Mode) عمل کنند. برای این کار، باید تنظیمات روتر خود را بررسی کرده و در صورت وجود این گزینه‌ها، آن را پیکربندی کنید. این امکان به شما اجازه می‌دهد از روتر قدیمی خود برای گسترش پوشش وای‌فای استفاده کنید.

ریپیتر غیرقانونی چیست؟

ریپیتر غیرقانونی به دستگاه تقویت کننده آنتن موبایلی گفته می‌شود که بدون مجوزهای لازم از سازمان تنظیم مقررات و ارتباطات رادیویی (رگولاتوری) نصب و استفاده می‌شود. این دستگاه‌ها به دلیل عدم رعایت استانداردها می‌توانند باعث تداخل مخرب در شبکه‌های اپراتورها شده و کیفیت ارتباطات سایر کاربران را کاهش دهند و استفاده از آن‌ها منع قانونی دارد.

چرا در برخی مکان‌ها سیگنال موبایل ضعیف است؟

ضعف سیگنال موبایل می‌تواند دلایل متعددی داشته باشد؛ از جمله فاصله زیاد از دکل مخابراتی، وجود موانع فیزیکی مانند دیوارها و سقف‌های ضخیم (به خصوص در ساختمان‌های مدرن)، قرار گرفتن در زیرزمین یا پارکینگ، یا وجود تداخل از سایر منابع الکترونیکی یا رادیویی. این مشکلات باعث می‌شوند امواج رادیویی به خوبی به دستگاه موبایل نرسند.

چگونه می‌توان پوشش آنتن موبایل را به صورت قانونی بهبود بخشید؟

برای بهبود پوشش آنتن موبایل به صورت قانونی، بهترین راهکار تماس با اپراتور سرویس‌دهنده خود یا ثبت شکایت در سامانه ۱۹۵ رگولاتوری است. اپراتورها می‌توانند وضعیت پوشش در منطقه شما را بررسی کرده و در صورت لزوم، راهکارهای استاندارد مانند نصب تقویت کننده آنتن مجاز توسط خود اپراتور یا سایر اقدامات فنی را ارائه دهند.

آیا تقویت کننده آنتن موبایل برای سلامتی مضر است؟

تجهیزات تقویت کننده آنتن موبایل استاندارد که توسط اپراتورها یا با مجوز رگولاتوری نصب می‌شوند، معمولاً با رعایت استانداردهای بهداشتی و فنی طراحی شده‌اند. با این حال، استفاده از دستگاه‌های غیرمجاز و غیراستاندارد، به دلیل عدم کنترل بر توان خروجی و نحوه انتشار امواج، ممکن است نگرانی‌هایی را در خصوص سلامت ایجاد کند. همواره توصیه می‌شود از تجهیزات مجاز و استاندارد استفاده شود.