واژیر: مدال المپیک نقطه اوج من در شیرجه است/ هدف بزرگم سختی های کانادا را کمرنگ می کند

در گفت وگو با سوشال لند

به گزارش خبرگزاری سوشال لند شیرجه ایران با سام واژیر دیگر در سایه موفقیت های ملی پوشان واترپلو و شنا نیست. واژیر با استعداد ناب ایرانی خود در نوجوانی مدال های بین المللی را به ویترین افتخارات شیرجه فدراسیون اضافه می کند اگرچه او در ابتدای راه است و دستاورد های بزرگی پیش رو دارد اما هدف مهم او شکستن طلسم کسب سهمیه برای رشته ورزشی شیرجه است تا ایران هم در مهم ترین آوردگاه ورزش جهان در این رشته نماینده داشته باشد. او رقبایی بزرگ برای ثبت مدال های جهانی دارد اما انگیزه بالای این نوجوان ایرانی که مدتی است در کانادا تمرینات را دنبال می کند می تواند راهگشای ثبت اتفاقاتی تاریخی شود که مشابه آن را رقم زده است. او گفت وگویی با خبرگزاری سوشال لند داشته که در ادامه می خوانید:   

سوشال لند: از چه زمانی ورزش شنا و شیرجه را آغاز کردی؟

 از ۴ سالگی با ورزش ژیمناستیک ورزش را شروع کردم و در ۵ سالگی شنا و ژیمناستیک را با هم  ادامه دادم. از ۶ سالگی وارد ورزش شیرجه شدم چون در آن سن درک درستی از انتخاب رشته ورزشی نداشتم به پیشنهاد مربی شنای خود و علاقه پدرم به ورزش شیرجه وارد این رشته ورزشی هم شدم و آموزش می دیدم و خیلی زود در این ورزش پیشرفت کردم. من در ۶ سالگی همزمان سه رشته ورزشی را به طور حرفه ای ادامه می دادم و در هر سه موفق ظاهر شده بودم ولی در نهایت در ۹ سالگی با پدرم تصمیم گرفتیم من به طور حرفه ای شیرجه را ادامه دهم.

سوشال لند: چگونه به تیم ملی رسیدی؟

 من در ۹ سالگی در مسابقات کشوری شرکت کردم و به مقام اول و امتیاز ورود به تیم ملی رسیدم. به عنوان کوچکترین عضو وارد تیم ملی شدم و وقتی این تیم برای مسابقات آسیایی به هند اعزام شد من هم همراهشان رفتم و دو مدال برنز در تخته یک متر و سه متر کسب کردم ولی چون سنم هنوز به حد نصاب شرکت در مسابقات نرسیده بود مسئولان برگزاری مدال ها را به من ندادند. 

سوشال لند: چه موفقیت های کسب کردی و صاحب چه عناوین و مدال هایی شدی؟

 من هر سال در همه مسابقات کشوری شرکت می کردم و اغلب اوقات مقام اول و مدال طلا را به دست می آوردم. بعد از ۱۳ سالگی همیشه با بزرگسالان مسابقه می دادم و دو سال آخری که در ایران بودم با کسب ۵ مدال طلا پدیده مسابقات شیرجه کشوری شناخته شدم. در مسابقات بزرگسالان آسیایی ۲۰۲۴ در چین ۴ مدال برنز آوردم. دو مدال برای شیرجه هماهنگ و دو مدال انفرادی که برای اولین بار در ایران بود یک شیرجه رو مدال انفرادی بزرگسالان آسیایی را در این مسابقات کسب کرده است.

سوشال لند: چه شد که برای ادامه تحصیل و ورزش به کانادا رفتی؟

من برای اینکه به آرزوم که مدال المپیک هست برسم و برای پیشرفت در رشته شیرجه با ویزای تحصیلی به کانادا مهاجرت کردم و در حال حاضر هم درس می خوانم و هم ورزشم را به طور حرفه ای با مربی چینی کانادایی ام ادامه می دهم.

سوشال لند: وضعیت دریافت اسکولارشیپ یا همان بورسیه تحصیلی ات به کجا رسید؟

متاسفانه با بورسیه تحصیلی و ورزشی ام موافقت نشد و گفتند که به زیر ۱۸ سال بورسیه تعلق نمی گیرد. من با هزینه شخصی پدرم در اینجا زندگی و تحصیل می کنم و برای شرکت در مسابقات بزرگ فدراسیون حمایتم می کند چون در کانادا برای شرکت در هر مسابقاتی هزینه زیادی باید پرداخت کنیم.

سوشال لند: شما امید کسب سهمیه ایران برای المپیک L A یا همان لس آنجلس هستی. در کدام مسابقات باید حضور داشته باشی تا بتوانی موفق به کسب سهمیه شوی؟

برای کسب سهمیه المپیک باید هر سال در مسابقات بزرگ بین المللی شرکت کنید تا شناخته شده باشید و بتوانید برای ورودی المپیک امتیاز لازم را کسب کنید. در این زمینه فدراسیون حمایت کافی را انجام می دهد و مراتب حضورم را فراهم می کند.

سوشال لند: میزان آمادگی و انگیزه شما برای تصاحب سهمیه المپیک در چه سطحی است؟

من با انگیزه و علاقه زیاد به تمریناتم به طور جدی ادامه می دهم و با برنامه ریزی و تمرینات مستمری که مربی ام برایم در نظر گرفته پیش می روم تا به امید خدا به مدال المپیک برسم چون من دیگر به سهمیه فکر نمی کنم بلکه این توانایی را در خود می بینم که به مدال المپیک فکر کنم. 

سوشال لند: به عنوان یک الگوی ورزشی دوری از خانواده برای رسیدن به هدفی بزرگ چه سختی هایی دارد؟

 واقعا قابل وصف نیست. دوری از خانواده خیلی برایم سخت است. هم برای من هم برای پدر و مادرم اما ما هدف بزرگی در سر دارم که سختی ها را برایم کمرنگ تر می کند. 

سوشال لند: نقطه اوج ورزش شیرجه را کجا می دانی؟

 فقط فقط مدال المپیک؛ من آرزو دارم در المپیک های زیادی شرکت کنم و پرچم کشور عزیزم ایران رو به اهتزاز در بیاورم و دل هموطنانم را شاد کنم. چون احساس می کنم هموطنانم لایق این شادی ها هستند. در پایان تشکر می کنم از حمایت های فدراسیون به خصوص آقای رضوانی رئیس فدراسیون و قول می دهم با حمایت های بیشتر فدراسیون بتوانم اتفاقات بزرگ تری از کسب سهمیه المپیک را ثبت کنم.  تشکر می کنم از همه مربیان که در این سال ها کنارم بودند و من را با تمام عشق و علاقه آموزش دادند و یک تشکر ویژه هم کنم از پدر و مادرم که با همه سختی ها و دوری باز هم من را برای رسیدن به اهدافم حمایت می کنند و پشتیبانم هستند.