راز مرگ پسر 22 ساله گمشده برملا شد

به گزارش سوشال لند؛ رسیدگی به شکایت مرد میانسال با موضوع مفقود شدن ناگهانی پسر 22 ساله اش از دو هفته قبل در دستور کار کارآگاهان اداره چهارم پلیس آگاهی تهران قرار گرفت. مرد میانسال اعلام کرده بود که پسرش غروب روز حادثه از خانه شان واقع در محله جوادیه تهرانپارس خارج شده و دیگر بازنگشته است. درحالی که گوشی موبایل فقدانی نیز خاموش شده بود.

ایسکا نیوز در خبری نوشت:به این ترتیب تحقیقات برای یافتن ردی از پسر جوان در دستور کار کارآگاهان قرار گرفت.

در اولین قدم از تحقیقات از کلیه بهزیستی های کشور و سازمان پزشکی قانونی استعلام گرفته شد اما فردی با مشخصات اعلام شده از سوی پدر فقدانی در این مراکز نبود.

به این ترتیب، رسیدگی به موضوع، وارد فاز تخصصی تر شد و تحقیقات میدانی برای یافتن ردی از جوان مفقودشده، کلید خورد.

اولین سرنخ

در تحقیقات محلی انجام شده توسط ماموران پلیس آگاهی یکی از همسایه ها گفت: «درست، روزی که پدر این جوان، پریشان و مضطرب به همسایه ها گفت که از پسرش بی خبر است، من پسر او را به همراه یکی از دوستانش به نام امید دیده بودم که با موتور امید در محله گشت می زدند.»

به این ترتیب، ماموران سراغ امید رفته و او را تحت بازجویی قرار دادند که در ابتدا نسبت به سرنوشت دوستش اظهار بی اطلاعی کرد و گفت: «آن روز، من و دوستم با هم در محله مان گشتی زدیم و بعد، او را پیاده کردم و دیگر نمی دانم کجا رفت.»

اما در ادامه تحقیقات آنتن موبایل امید و جوان فقدانی تحت بررسی قرار گرفت و مشخص شد هردو نفرشان در روز حادثه در شهریار حضور داشته اند اما بعد از آن، گوشی جوان فقدانی، خاموش شده است؛ درحالی که آنتن دهی موبایل امید، بازگشت او به تهران و خانه را نشان می داد.

به این ترتیب؛ با افشای تناقض گویی امید، بازجویی از این متهم، وارد فاز تخصصی شد تا بالاخره او لب به اعتراف گشود و پرده از راز جنایت هولناک خود برداشت.

جسد مقتول پیدا نشد

متهم که در برابر ادله غیرقابل انکاری که در اختیار کارآگاهان پلیس قرار داشت، راه فراری از حقیقت در مقابل خود ندید، به ناچار به قتل اعتراف کرد و گفت: «من و امید از مدت ها قبل، با هم دیگر دوست بودیم اما این اواخر، کدورت هایی بین ما اتفاق افتاد که سبب شد هرکدام از ما در دلمان نسبت به دیگری احساس کدورت و دلخوری داشته باشیم.»

متهم در ادامه راجع به روز حادثه گفت: « روز حادثه اتفاقی هم دیگر را در محله دیدیم و با این که با هم سرسنگین بودیم، سلام و علیک سردی با هم کردیم. من به او تعارف کردم که با هم دور بزنیم و او هم قبول کرد و سوار موتورم شد. کمی که جلو رفتیم با هم فکری هم تصمیم گرفتیم برای تفریح به شهریار برویم. آن جا به یک منطقه کوهستانی رفتیم و همین طور که قدم می زدیم با هم دیگر صحبت هم می کردیم. بالاخره، سر حرف باز شد و من به او گفتم به خاطر حرف هایی که پشت سرم زده از او دلخورم. این حرف ها باعث شد بگومگویمان شود. یک دفعه دوستم خشمگین شد و برای من چاقو کشید. من خیلی جا خورده بودم و برای این که او را از خودم دور کنم، ناخودآگاه او را محکم هل دادم که باعث شد تعادلش را از دست داده و به ته دره سقوط کند.»

متهم در مورد سرنوشت جسد مقتول گفت: «وقتی دوستم پایین افتاد، به حدی ترسیده بودم که دیگر آن جا نماندم تا ببینم چه بلایی سر جسدش آمد. می خواستم سریع از آن منطقه فرار کنم تا پای من در مرگ او گیر نیفتد. برای همین به سرعت سوار موتورم شده و به خانه مان بازگشتم.»

با اعتراف متهم به قتل، تلاش کارآگاهان پلیس برای یافتن ردی از جسد قربانی آغاز شد اما تاکنون، جسد مقتول پیدا نشده است. به این ترتیب، تحقیقات برای روشن شدن ابعاد پنهان ماجرا در این پرونده ادامه دارد.

47217