خلاصه کتاب سرسپردگی ( نویسنده فرانسوا سورو )

کتاب سرسپردگی (L’obéissance) اثر فرانسوا سورو، رمانی جذاب و تأمل برانگیز است که با روایت یک درخواست عجیب در دل جنگ جهانی اول، شما را به عمق مفاهیم اطاعت کورکورانه و بلاهت قدرت می برد. این کتاب به شکلی هنرمندانه و با طنزی تلخ، به ما نشان می دهد که چگونه سرسپردگی و فرمانبرداری بی چون و چرا می تواند منجر به تصمیمات پوچ و غیرانسانی شود.

حالا بیایید تصور کنیم که قرار است در مورد یک کتاب فوق العاده با هم صحبت کنیم. کتابی که شاید بعد از خوندنش، دیگه نگاهتون به خیلی از مسائل دنیا مثل قبل نباشه. اسمش سرسپردگی هست و نویسنده اش هم فرانسوا سورو، یه وکیل و نویسنده برجسته فرانسوی. این کتاب قرار نیست یه داستان جنگی معمولی باشه؛ اصلا! این رمان یه جورایی با زبانی طنزآمیز اما تلخ، یه تلنگر جدی بهمون می زنه و سوالات خیلی مهمی رو تو ذهنمون ایجاد می کنه: اصلا اطاعت یعنی چی؟ آیا همیشه باید چشم بسته از دستورات پیروی کرد؟ وای از روزی که قدرت دست آدم های احمق بیفته، مگه نه؟ خلاصه، تو این مقاله قراره یه غواصی عمیق تو دنیای سرسپردگی بکنیم، از داستان عجیبش بگیریم تا شخصیت های فراموش نشدنی و درس هایی که بهمون می ده.

خلاصه داستان کتاب سرسپردگی: مأموریتی پوچ در دل جنون جنگ

قضیه از چه قراره؟ بیایید برگردیم به سال ۱۹۱۸، درست وقتی که بوی باروت و مرگ همه جا رو پر کرده بود و جنگ جهانی اول نفس های آخرش رو می کشید. تو این هیاهو، یه شهر بلژیکی به اسم ورن (که حالا تحت اشغال آلمان هاست) صحنه یه اتفاق واقعاً عجیب می شه. آماده اید بشنوید؟

درخواست عجیب پادشاهی در بحبوحه جنگ

تصور کنید تو اوج نبردها، پادشاه بلژیک یه درخواست کاملاً غیرعادی از دولت فرانسه می کنه. درخواستش چی بود؟ می خواست جلاد پاریس، یعنی «دیبلر» معروف، رو به همراه گیوتینش قرض بگیره! برای چی؟ برای اینکه یه سرباز بلژیکی که متهم به تجاوز جنسی شده بود رو اعدام کنن. حالا خوب گوش کنید: این اعدام باید تو خاک اشغالی ورن انجام می شد، یعنی جایی که آلمان ها توش جولان می دادن! اصلا آدم می مونه که چی بگه؟ تو اون وضعیت پرالتهاب جنگی که هر لحظه ممکن بود همه چیز به هم بریزه، پادشاه بلژیک به جای اینکه فکر جنگ و دفاع باشه، پیگیر این قضیه می شه. یه جورایی آدم حس می کنه این درخواست بیشتر شبیه یه شوخی تلخ و سیاه می مونه تا یه دستور واقعی و منطقی.

همین درخواست عجیب، جرقه یه سری مکاتبات طولانی و دیپلماسی های خنده دار و البته غم انگیز رو بین دو دولت فرانسه و بلژیک می زنه. نامه ها رد و بدل می شن، مقامات سر هم فریاد می زنن، اما همه این ها برای چی؟ برای اینکه یه جلاد رو از وسط جهنم جنگ رد کنن تا سر یه سرباز رو ببره! به نظرتون مضحک نیست؟ این قسمت داستان به خوبی نشون می ده که چطور بوروکراسی ها و تشریفات اداری، حتی تو بحرانی ترین شرایط، می تونه آدم رو از اصل ماجرا و انسانیت دور کنه.

بعد از کلی رفت و آمد و کاغذبازی، بالاخره دولت فرانسه به این درخواست عجیب جواب مثبت می ده. احتمالا فکر می کنید که این درخواست چقدر احمقانه و بیهوده ست. اما همین تصمیمات به ظاهر کوچک و بی اهمیت، تو دنیایی که همه چیز از هم پاشیده، می تونن خیلی معنی دار باشن. داستان شروع می شه، و قراره سفری رو با جلاد پاریس و دستیارهاش تجربه کنیم؛ سفری که قرار بود کاملاً «قانونی» و «مرتب» باشه، اما خودش یه جورایی نماد پوچی و بی معنایی جنگه.

سفر جلاد و مواجهه با واقعیت جنگ

حالا نوبت «دیبلر»، جلاد پاریس و دستیارانش می رسه که برای این مأموریت بی سابقه آماده بشن. فکر کنید، یه جلاد که کارش تو شرایط عادی و شهر آرومه، حالا باید بره وسط جنگ! اون ها گیوتین معروف و لوازم اعدام رو بار می زنن و سفر پرخطرشون رو شروع می کنن. این سفر، خودش یه بخش مهم از داستانه. اون ها از میان جبهه های جنگی، بمباران ها و ویرانی ها عبور می کنن. هر قدمی که برمی دارن، بیشتر با واقعیت خشن و بی رحم جنگ روبرو می شن.

شاید براتون سوال پیش بیاد که یه جلاد، تو این شرایط چه حسی داره؟ دیبلر، مردی که کارش به گفته خودش «پایان دادن به زندگی» هست، حالا خودش رو تو موقعیتی می بینه که مرگ، رفیق همیشگی مردم شده. نگاه اون و همراهانش به جنگ و آدم ها، از دیدگاه کسانی که شغلشون جدا کردن سر از تن هست، واقعاً جالبه. اون ها نه سربازن، نه سیاستمدار، فقط افرادی هستن که وظیفه دارن یه دستور رو اجرا کنن. اما همین «اجرای وظیفه»، تو دل جنگ، رنگ و بوی دیگه ای پیدا می کنه. بمباران ها، اجساد، ویرانی شهرها و روستاهایی که ازشون عبور می کنن، همه و همه باعث می شه این سفر پر از تامل و شاید حتی تغییرات درونی برای دیبلر باشه.

اون ها باید از میان آتش و خون عبور کنن تا به ورن برسن. این بخش داستان به زیبایی نشون می ده که چطور حتی تو اوج بی نظمی و هرج و مرج، باز هم سیستم ها و قوانین خاص خودشون رو دارن که باید اجرا بشن، حتی اگه اون قانون مربوط به اعدام یه نفر باشه! دیبلر، با تمام خونسردی و حرفه ای بودنش، حالا داره وارد یه دنیای کاملاً متفاوت می شه. دنیایی که توش مرز بین قانون و بی قانونی، منطق و جنون، خیلی باریک می شه.

اوج پوچی: چرخش ناگهانی سرنوشت

بالاخره، کاروان جلاد و گیوتین به ورن می رسن. فکر کنید، تو میدان اصلی شهر، وسط این همه ویرانی و بوی جنگ، گیوتین نصب می شه! مردمی که شاید اصلا نمی دونن قضیه از چه قراره، با نگاه های سردرگم این صحنه رو تماشا می کنن. همه چیز آماده اعدام سرباز محکومه. به نظر می رسه که قراره «عدالت»! تو این شرایط عجیب اجرا بشه. اما داستان سرسپردگی اینجا یه پیچش فوق العاده و غیرمنتظره پیدا می کنه.

درست تو لحظه ای که همه چیز برای اجرای حکم آماده ست، یه واقعه کاملاً غیرمنتظره اتفاق می افته. یک بمباران سنگین یا شاید یه نبرد ناگهانی، کل منطقه رو زیر و رو می کنه. همه چیز به هم می ریزه. محل اعدام، گیوتین، و شاید حتی خود سرباز محکوم، تو این هیاهو و ویرانی گم می شن. ماموریتی که این همه تشریفات و کاغذبازی و سفر پرخطر داشت، تو آستانه اجرا، به شکلی کاملاً پوچ و بی معنا، مختل می شه.

دیبلر، جلاد پاریس، و کاروان عجیبش، برای اجرای حکمی مضحک در دل جنگ، سفری را آغاز می کنند که سرنوشت تلخ و پوچ آن، ماهیت واقعی سرسپردگی را فریاد می زند؛ اینکه در بحبوحه جنون قدرت، گاهی حتی مرگ هم برنامه ریزی شده نیست.

شاید سرباز محکوم از مرگ فرار می کنه، یا به شکلی کاملاً متفاوت و غیرمنتظره سرنوشتش رقم می خوره که به ماهیت پوچ کتاب خیلی کمک می کنه. اون قسمت از روایت که تو متن رقبا هم بود، خیلی خوب این لحظات رو نشون می ده: در محلی که گیوتین را نصب کرده بودیم، فقط گودال بزرگ و عمیقی برجا مانده و تهش پر از آب و گل و لای و تکه های آوارِ شناور بود. یعنی حتی خود گیوتین هم از بین می ره! این صحنه، اوج بی معنایی و ابتذال جنگ رو به تصویر می کشه. انگار که خود سرنوشت هم از این همه بلاهت و خونریزی خسته شده و تصمیم می گیره با یک چرخش ناگهانی، همه چیز رو به سخره بگیره.

اینجا، داستان به ما یادآوری می کنه که تو دل جنون جنگ، گاهی هیچ منطق و برنامه ریزی ای وجود نداره. حتی مرگی که قرار بود با نظمی خاص اجرا بشه، با یه اتفاق غیرمنتظره به هم می ریزه و به یه پوچی مطلق تبدیل می شه. سرنوشت سرباز، جلاد و کل این مأموریت، یه جورایی نمادی از سرنوشت میلیون ها انسانیه که تو جنگ ها قربانی تصمیمات احمقانه و پوچ قدرت ها می شن. این پایان بندی خاص، نه تنها به شوک خواننده کمک می کنه، بلکه پیام اصلی کتاب رو هم حسابی پررنگ تر می کنه.

شخصیت های کلیدی: بازیگران صحنه ی نمایش بلاهت

تو این رمان کوتاه اما عمیق، با چند تا شخصیت مهم روبرو می شیم که هر کدومشون یه بخشی از پازل بزرگ سرسپردگی رو کامل می کنن. بیا با هم یه نگاهی بهشون بندازیم:

دیبلر (جلاد پاریس): نماد اطاعت بی چون و چرا

دیبلر، شخصیت محوری داستانه. اون یه جلاد حرفه ایه، مردی که کارش رو بدون هیچ قضاوت اخلاقی یا احساسی انجام می ده. برای اون، اعدام کردن فقط یه وظیفه ست، یه کار اداری که باید به درستی و طبق پروتکل انجام بشه. انگار که یه کارمند بانکه و داره یه پرونده رو بررسی می کنه. شخصیت دیبلر نماد همون «اطاعت کورکورانه» هست. اون نه از سرباز محکوم متنفره، نه از پادشاه خوشش می آد، فقط داره وظیفه اش رو انجام می ده. اونقدر تو کارش حرفه ای و خونسرده که حتی تو دل جنگ و بمباران هم سعی می کنه آرامش خودش رو حفظ کنه. شاید این خونسردی، نتیجه سال ها کار تو حرفه ای باشه که مرز بین زندگی و مرگ رو برایش محو کرده. به نظرتون دیبلر واقعا تغییر می کنه؟ شاید اون سفر پرخطر و اون اتفاق غیرمنتظره، باعث بشه حتی تو ذهن یه جلاد هم سوالاتی بزرگ شکل بگیره، هرچند که کتاب به صورت مستقیم به این تغییرات نمی پردازه و بیشتر روی عمل و وظیفه تاکید می کنه.

پادشاه بلژیک: نماد قدرت مستبد و تصمیمات دور از منطق

پادشاه بلژیک رو می تونیم نماد اون قدرت های مستبدی بدونیم که حتی تو بحرانی ترین شرایط هم به جای فکرهای اساسی، دنبال کارهای عجیب و غریب و دور از منطق هستن. فکر کنید تو اوج جنگ، به جای اینکه نگران مردمش و جبهه های جنگ باشه، پیگیر اعدام یه سرباز تو خاک اشغالی می شه! این تصمیم، هم بلاهت قدرت رو نشون می ده و هم این که چطور حاکمان می تونن از واقعیت زندگی مردمشون دور بشن و تو دنیای خودشون غرق بشن. اونقدر غرق بشن که فکر کنن این درخواست عجیب، مهم ترین مسئله روزه. سورو با این شخصیت، حسابی به اونایی که قدرت رو به بازی می گیرن، کنایه می زنه.

مقامات فرانسوی و بلژیکی: نمایش بوروکراسی سنگین

غیر از دیبلر و پادشاه، یه لشکر از مقامات فرانسوی و بلژیکی رو هم داریم که تو این داستان نقش مهمی بازی می کنن. این ها همون آدم های پشت میزنشینی هستن که درگیر مکاتبات طولانی و کاغذبازی های بی معنی می شن. اون ها نماد بوروکراسی های سنگین و گاه مضحک هستن که تو دنیای واقعی، بارها جان انسان ها رو قربانی قوانین و تشریفات خودشون می کنن. برای اون ها، مسئله اصلی اجرای یه دستور اداریه، نه زندگی یه انسان یا مفهوم عدالت تو دل جنگ. این شخصیت ها به ما نشون می دن که چطور یه سیستم می تونه افراد رو به مهره هایی بی اختیار تبدیل کنه که فقط طبق قوانین از پیش تعیین شده حرکت می کنن، حتی اگه اون قوانین کاملاً غیرمنطقی باشن.

سرباز محکوم: نمادی از قربانیان سیستم

سرباز محکوم، اسمش رو نمی دونیم و از گذشته اش خبر زیادی نداریم. اون یه جورایی نماد همه قربانیان سیستم و جنگه. قربانیانی که تو هیاهو و جنون قدرت، اسم و رسم و هویتشون گم می شه و فقط به یه «مورد» تو پرونده های اداری تبدیل می شن. سرنوشت اون سوال بزرگی رو در مورد مفهوم عدالت تو شرایط جنگی مطرح می کنه. آیا واقعاً تو اون شرایط، می شد انتظار عدالت واقعی رو داشت؟ یا اون هم فقط یه بازی دیگه از سمت قدرت ها بود؟ این سرباز، صدایی نداره اما داستانش، خیلی از حرف های ناگفته رو به ما می رسونه.

تم ها و مفاهیم اصلی: درس هایی از سرسپردگی

حالا که با داستان و شخصیت ها آشنا شدیم، وقتشه بریم سراغ مغز کتاب، یعنی همون تم ها و مفاهیم اصلی که فرانسوا سورو اینقدر هنرمندانه تو «سرسپردگی» بهمون نشون داده. این کتاب فقط یه داستان نیست، یه جورایی یه درس فلسفی بزرگه:

سرسپردگی و اطاعت کورکورانه: آیا مردم در تقویت قدرت ظالم سهیم هستند؟

اصلی ترین تم کتاب، همین «سرسپردگی» و اطاعت بی چون و چراست. سورو به ما نشون می ده که چطور آدم ها، بدون اینکه حتی فکر کنن، از دستورات پوچ و بی معنا پیروی می کنن. دیبلر، جلاد پاریس، نماد بارز این اطاعت بی تفکره. اون فقط وظیفه خودش رو انجام می ده، بدون اینکه از خودش بپرسه: «چرا؟» یا «آیا این کار درسته؟». این موضوع یه سوال مهم رو مطرح می کنه: آیا مردم با اطاعت بی چون و چراشون، خودشون باعث تقویت قدرت ظالم نمی شن؟ آیا با سکوت و فرمانبرداری، یه جورایی تو جنایات سهیم نیستن؟ این کتاب به ما هشدار می ده که چقدر راحت می شه آدم ها رو به ابزارهایی برای رسیدن به اهداف غیرانسانی تبدیل کرد، فقط با استفاده از کلماتی مثل «وظیفه» و «دستور».

بلاهت و ابتذال قدرت: تصویرسازی از تصمیمات بی خردانه

«سرسپردگی» یه تصویر خیلی واضح از بلاهت و ابتذال قدرت ارائه می ده. پادشاه بلژیک که تو اوج جنگ دنبال قرض گرفتن گیوتین برای یه اعدام مسخره ست، بهترین نمونه از این بلاهته. تصمیماتی که از بالا گرفته می شن، گاهی اونقدر دور از منطق و واقعیت هستن که آدم رو به خنده و بعد به گریه می ندازن. سورو جنبه های مضحک و غیرانسانی قدرت رو به تصویر می کشه و نشون می ده که چطور قدرت، می تونه آدم ها رو از واقعیت جدا کنه و باعث بشه تصمیمات فاجعه بار و بی معنا بگیرن. این کتاب یه جورایی زنگ خطریه برای همه ما که حواسمون به قدرت و کسانی که در رأس اون قرار دارن، باشه.

طنز سیاه و کنایه: شوک و واداشتن خواننده به تفکر

یکی از قوی ترین ابزارهای سورو تو این رمان، استفاده هنرمندانه از طنز سیاهه. این طنز، یه خنده تلخ به لب آدم میاره. مثلاً همین که تو دل جنگ، موضوع اصلی میشه قرض گرفتن یه جلاد و گیوتین، خودش اوج طنزه. سورو از این طنز تلخ و کنایه برای نقد سیستم و شوکه کردن خواننده استفاده می کنه. اون می خواد با این روش، ما رو وادار به فکر کردن کنه. فکر کردن به اینکه چقدر مسائل مهم انسانی، تو دل تشریفات و بوروکراسی های دولتی، بی ارزش و مضحک می شن. این طنز، نه تنها داستان رو جذاب تر می کنه، بلکه عمق پیام های فلسفی کتاب رو هم بیشتر می کنه.

در دنیایی که اطاعت کورکورانه به فضیلت تبدیل می شود، سرسپردگی به ما یادآوری می کند که حتی در دل بحران های عظیم، بلاهت قدرت می تواند به فجیع ترین شکل ممکن خودنمایی کند و جان آدم ها را به بازی بگیرد.

جنگ و بی معنایی آن: به زیر سوال بردن ماهیت قهرمانانه جنگ

بستری که داستان توش اتفاق می افته، یعنی جنگ جهانی اول، خودش یکی از تم های اصلی کتابه. سورو ابعاد غیرمنطقی، ویرانگر و اغلب بی هدف جنگ رو بازنمایی می کنه. اون به ما نشون می ده که جنگ فقط میدون قهرمانی نیست، بلکه میدون پوچی و بی معناییه. اینکه یه جلاد رو از وسط جبهه رد می کنن تا یه اعدام رو انجام بده، در حالی که اطرافش همه دارن همدیگه رو می کشن، اوج همین بی معناییه. رمان سرسپردگی با ظرافت خاصی، اون ماهیت قهرمانانه جنگ رو که همیشه ازش صحبت می شه، زیر سوال می بره و به جاش، چهره واقعی و زشتش رو که پر از بلاهت و خونریزیه، نشون می ده.

عدالت و مجازات: پرسش از مفهوم عدالت در شرایط استثنایی جنگی

آخرین تم مهمی که می خوام بهش اشاره کنم، مفهوم عدالت و مجازاته. آیا تو اون شرایط استثنایی جنگی، اصلا می شه از عدالت صحبت کرد؟ آیا اعدام اون سرباز، حتی اگه جرمی مرتکب شده باشه، تو اون شرایط واقعاً منطقی و عادلانه بود؟ سورو با این داستان به ما می فهمونه که مفهوم عدالت، تو دل بحران های بزرگ، چقدر می تونه مبهم و پیچیده بشه. اونجا که همه چیز به هم ریخته، دیگه نمی شه انتظار داشت که قانون و عدالت، به همون شکلی که ما می شناسیم، اجرا بشن. این کتاب ما رو به چالش می کشه تا به این سوالات عمیق تر فکر کنیم.

درباره نویسنده: فرانسوا سورو، وکیلی با قلمی پرقدرت

خب، تا اینجا درباره شاهکارش حرف زدیم، حالا بیایید یه کم هم درباره خود نویسنده، فرانسوا سورو، صحبت کنیم؛ مردی که پشت این قلم پرقدرت و ذهن خلاق قرار داره.

فرانسوا سورو، متولد ۱۹۵۷، یه چهره چندوجهی و واقعاً برجسته ست. اون نه فقط یه نویسنده ست، بلکه یه وکیل سرشناس و یه تکنوکرات (یعنی کسی که تو سیستم اداری و دولتی نقش های مهمی داشته) هم هست. این پیشینه حقوقی و اداری، حسابی رو آثارش، به خصوص سرسپردگی، تاثیر گذاشته. وقتی می خونیدش، می فهمید که چقدر خوب با پیچ و خم های بوروکراسی و نظام های قدرت آشناست و می تونه اون ها رو با جزئیات و کنایه خاص خودش به تصویر بکشه.

سورو تو دنیای ادبیات فرانسه حسابی جایگاه ویژه ای داره و کلی جوایز و افتخارات بزرگ رو هم به خودش اختصاص داده. مثلاً تو سال ۱۹۹۱، جایزه بزرگ رمان فرهنگستان فرانسه رو برده که خودش نشون دهنده ارزش و اعتبار کارهاشه. سبک نوشتاری سورو خیلی خاص و منحصر به فرده؛ موجز، دقیق، و پر از عمق فلسفی. اون می تونه با کلمات کم، حرف های بزرگ و عمیقی بزنه و خواننده رو وادار به فکر کردن کنه. آثارش معمولاً به بررسی جنبه های تاریک و پیچیده جامعه و روان انسان می پردازه و از طنز سیاه برای بیان نقدهای اجتماعی و فلسفی خودش استفاده می کنه. خلاصه، فرانسوا سورو فقط یه نویسنده نیست، یه متفکره که با قلمش، دنیای اطرافمون رو به چالش می کشه.

نقد و بررسی اجمالی: چرا سرسپردگی اثری خواندنی است؟

حالا شاید از خودتون بپرسید، بعد از این همه تعریف و تمجید، اصلا چرا باید بریم سراغ خوندن کتاب سرسپردگی؟ بذارید بهتون بگم چرا این کتاب یه اثر خواندنی و تأثیرگذاره:

نقاط قوت کتاب: سبک نوشتاری موجز و در عین حال عمیق

اولین چیزی که تو سرسپردگی حسابی گل می کنه، سبک نوشتاری خود فرانسوا سوروئه. رمان کوتاهه، اما عمیقه. اونقدر موجز و فشرده نوشته شده که هر کلمه اش یه دنیا معنی داره. سورو استاد استفاده از طنز سیاه و کنایه ست و با همین ابزار، یه قدرت روایت بی نظیر ایجاد می کنه. داستان با وجود کوتاهی، عمق فلسفی زیادی داره و شما رو وادار می کنه تا به ماهیت قدرت، اطاعت، عدالت و جنگ فکر کنید. هیچ چیز اضافه و لوس بازی توش نیست؛ همه چیز سر جای خودشه و یه هدف خاص رو دنبال می کنه.

تاثیرگذاری بر خواننده: دعوت به تفکر درباره ماهیت قدرت

شاید مهم ترین ویژگی سرسپردگی، توانایی اون تو تاثیرگذاری روی خواننده شه. این کتاب بعد از خوندن، رهاتون نمی کنه. شما رو به فکر فرو می بره که واقعاً ماهیت قدرت چیه؟ چطور آدم ها تو موقعیت های مختلف رفتار می کنن؟ مسئولیت فردی ما تو قبال تصمیماتی که از بالا گرفته می شه، چیه؟ و از همه مهم تر، چقدر جنگ می تونه بی معنا و پوچ باشه؟ کتاب به شما این امکان رو می ده که از یه زاویه جدید به این مسائل نگاه کنید و شاید حتی دیدگاهتون نسبت به بعضی چیزها عوض بشه.

این اثر فقط یه داستان تاریخی نیست؛ یه آیینه تمام نماست که جنون تصمیم گیری های بوروکراتیک و نظامی رو بهمون نشون می ده. اون اتفاق غیرمنتظره تو پایان داستان، حسابی رو خواننده تاثیر می ذاره و پوچی تمام این ماجرا رو تو ذهنش حک می کنه. به عبارت ساده تر، این کتاب یه جورایی بیدارکننده است.

نتیجه گیری: پیام ماندگار سرسپردگی

در نهایت، سرسپردگی فرانسوا سورو بیشتر از اینکه فقط یه داستان باشه، یه هشدار جدیه. یه هشدار در مورد خطرات اطاعت بی چون و چرا و البته بلاهت و خودخواهی قدرت. این کتاب به ما یادآوری می کنه که چقدر راحت می شه تو دل بحران ها، انسانیت رو فراموش کرد و دنبال کارهایی رفت که جز پوچی و بی معنایی، چیزی پشتشون نیست.

پیام این کتاب فقط برای زمان جنگ جهانی اول نیست؛ تو دنیای امروز ما هم، این مفهوم سرسپردگی و اثرات اون روی زندگی هامون، حسابی مرتبطه. همیشه قدرت هایی هستن که سعی می کنن ما رو به سمت اطاعت سوق بدن و همیشه هم این خطرات وجود داره که در نهایت، خودمون رو قربانی تصمیمات پوچ و بی خردانه ببینیم. اگه دلتون می خواد یه تجربه عمیق و متفاوت از ادبیات داشته باشید و حسابی به چالش کشیده بشید، پیشنهاد می کنم حتماً برید سراغ خوندن کامل سرسپردگی.