خلاصه کتاب خروسخوان: کتاب سوم مجموعه قصه جزیره ( نویسنده یاشار کمال )

تصورش را بکنید: بعد از یک جنگ ویرانگر، دسته ای از آدم ها مجبور می شوند همه چیزشان را رها کنند و به جزیره ای ناشناخته پناه ببرند. اینجا، بقا فقط به معنی نفس کشیدن نیست، بلکه ساختن هویتی تازه در دل ویرانی ها و مبارزه با چالش های بی شماره است. خلاصه کتاب خروسخوان: کتاب سوم مجموعه قصه جزیره اثر یاشار کمال، داستانی عمیق و حماسی از آوارگانی است که پس از جنگی ویرانگر به جزیره ای خیالی پناه می برند و برای بقا، ساختن جامعه ای نو و یافتن هویتی تازه تلاش می کنند. این کتاب اوج سه گانه قصه جزیره را رقم می زند و ما را با پیچیدگی های روح و روان انسان در شرایط سخت آشنا می کند. آماده اید تا به این سفر پرماجرا قدم بگذاریم و با هم گره های این داستان شگفت انگیز را باز کنیم؟ پس بزن بریم!

بیا اول با مجموعه قصه جزیره آشنا بشیم!

یاشار کمال، نویسنده بزرگ و بی بدیل ترکیه ای، استاد خلق دنیاهایی بود که هم واقعی اند و هم خیالی، اما همیشه حرفی برای گفتن دارند. قصه جزیره مجموعه ای سه جلدی است که او در آن، سرنوشت آدم هایی را به تصویر می کشد که از چنگال جنگ و ویرانی فرار کرده و به جزیره ای خیالی پناه آورده اند. هر جلد این مجموعه، لایه ای جدید از زندگی، مبارزات و آرزوهای این آدم ها را به ما نشان می دهد.

از صخره تا کبوتران و بعد خروسخوان

قبل از اینکه غرق دنیای خروسخوان بشیم، بد نیست یه نگاهی به دو جلد قبلی این مجموعه بندازیم. جلد اول، «صخره»، اولین قدم های این آوارگان رو در جزیره به تصویر می کشه. آدم هایی که تازه به این سرزمین جدید رسیده اند و دارن سعی می کنن با شرایط ناآشنای اون کنار بیان. اونجا با چالش های اولیه مثل کمبود آب و غذا، پیدا کردن سرپناه و کنار اومدن با طبیعت وحشی جزیره دست و پنجه نرم می کنن. انگار تازه دارن بوی خاک این سرزمین جدید رو حس می کنن و برای زنده موندن تقلا می کنن.

بعد می رسیم به جلد دوم، «کبوتران»، که داستان رو یک پله جلوتر می بره. تو این بخش، آدم ها دیگه فقط به فکر زنده موندن نیستن، بلکه دارن تلاش می کنن یه جامعه کوچیک برای خودشون بسازن. اینجا روابط انسانی پیچیده تر می شه، اولین جرقه های امید برای آینده زده می شه، ولی در کنارش، تضادها و کشمکش های درونی بین گروه های مختلف هم خودشون رو نشون می دن. انگار کبوترهایی هستن که تازه پرواز رو یاد گرفتن ولی هنوز راهشون رو درست پیدا نکرده اند.

خروسخوان، نقطه اوج سه گانه یاشار کمال

و حالا می رسیم به «خروسخوان». این کتاب، نه تنها تکمیل کننده این مجموعه است، بلکه به نوعی اوج و جمع بندی تمام مضامین و چالش هایی هست که در دو جلد قبلی مطرح شده بود. یاشار کمال تو این جلد، هم به عمق داستان های شخصی آدم ها می پردازه و هم نگاهی کلان تر به سرنوشت این جامعه کوچیک داره. اینجا دیگه فقط بحث بقای فیزیکی نیست، بلکه بحث بقای روح، هویت و انسانیته. این کتاب، مثل خروسخوانی در دل تاریکی، نوید یه صبح جدید رو می ده، حتی اگه این صبح پر از ابهامات و سختی ها باشه. خروسخوان، جاییه که همه چیز به اوج خودش می رسه و خواننده رو با تمام وجود درگیر سرنوشت آدم های جزیره می کنه. انگار تمام اون کبوترها و صخره ها، حالا به صدایی بلند تبدیل شدن که قراره قصه رو به گوش همه برسونن.

یاشار کمال: صدای سرزمین آناتولی

وقتی اسم یاشار کمال میاد، انگار عطر خاک آناتولی و صدای ساز عاشق ها توی ذهن آدم می پیچه. او فقط یک نویسنده نبود، یک صدای رسای مردمش بود؛ کسی که درد و رنج، امید و آرزوهای آدم های معمولی رو با قلمش جاویدان کرد.

کی بود و چی کار کرد؟

یاشار کمال، که اسم اصلیش کمال سادق گُوکچَلی بود، سال ۱۹۲۳ تو روستای همیته تو جنوب ترکیه به دنیا اومد. زندگیش پر از فراز و نشیب بود؛ از کارگری توی مزرعه و کارخونه تا خبرنگاری و بعد هم نویسندگی. خودش می گفت تو جوانی خیلی رنج کشیده و همین رنج ها بودن که به قلمش جون دادن. اونقدر قلمش قدرتمند بود که چندین بار نامزد جایزه نوبل ادبیات شد، هرچند هیچ وقت این جایزه رو نبرد. اما برای ما خواننده ها، آثارش خودشون بزرگترین جایزه هستن.

سبک و قلمش چجوری بود؟

سبک یاشار کمال یه چیز دیگه بود! اون عاشق طبیعت، اساطیر و داستان های شفاهی بود. قلمش حماسی و شاعرانه بود و همین باعث می شد داستان هاش فقط قصه نباشن، بلکه مثل یک حماسه، آدم رو تو خودشون غرق کنن. یاشار کمال به شدت به درد و رنج انسان ها، به خصوص قشر ضعیف و رنج کشیده جامعه، توجه داشت. توصیفاتش اونقدر دقیق و زنده بود که انگار خودت رو تو دل ماجرا می دیدی. اون می تونست با کلماتش، بوی خاک، رنگ آسمون، و حس دلشوره های آدم ها رو به خواننده منتقل کنه. انگار واژه ها تو دستش جون می گرفتن و خودشون تبدیل به شخصیت های داستان می شدن.

دیگه چه کتابایی ازش بخونیم؟

اگه از «خروسخوان» خوشت اومد و دلت خواست بیشتر با دنیای یاشار کمال آشنا بشی، حتماً سراغ این کتاب ها هم برو:

• «اینجه ممد»: شاید معروف ترین اثرشه، داستان یه یاغی محبوب که علیه ظلم و ستم می جنگه.
• «مرگ بی زمان»: رمانی پر از نماد و اشاره به فرهنگ عامه ترکیه.
• «سه سه گانه دیگر»: یاشار کمال علاوه بر قصه جزیره، سه گانه های دیگه ای هم داره که هر کدومشون گنجینه ای از ادبیات ترکیه هستن. مثل سه گانه «آهنگ هزارگانه»، «اسطوره های آغری» و «سرزمین آهن، آسمان مس».

بریم سر اصل مطلب: خلاصه کامل و تحلیلی کتاب خروسخوان!

خب، حالا که با یاشار کمال و مجموعه ش آشنا شدیم، وقتشه که بریم تو دل «خروسخوان» و ببینیم چه خبره. این کتاب، داستان آدم هایی هست که مجبور شدن از جهنم جنگ فرار کنن و خودشون رو به جزیره ای ناشناخته برسونن. جزیره ای که قرار بود پناهگاه باشه، ولی پر از چالش های جدید بود.

شروع آوارگی و رسیدن به جزیره

تصور کن جنگی رو که همه چیز رو ویران کرده؛ خونه، زندگی، امید… آدم ها از شهرهای ویران شده، از روستاهای سوخته، فرار می کنن. خسته، ناامید و تنها، یه گروه بزرگ از این آوارگان به جزیره ای پناه می برن که می دونن تنها شانسشونه. اسم این جزیره رو نمی شنویم، اما می دونیم که مکانی خیالیه، نمادی از هر جایی که آدم ها مجبور میشن از صفر شروع کنن. رسیدن به این جزیره، خودش یه معجزه بود، ولی تازه اول راه بود.

جزیره ای که پناهگاه شد، ولی خالی از دردسر نبود!

جزیره به نظر سرسبز و آرام میومد، اما خیلی زود معلوم شد که منابعش محدوده. آب کم بود، غذای کافی برای همه نبود، و طبیعت وحشی جزیره هم خطرات خودش رو داشت. مردم باید برای زنده موندن می جنگیدن، نه فقط با طبیعت، بلکه با خودشون، با ترس هاشون، با خاطرات تلخ گذشته. اینجا بود که آدم ها شروع کردن به فکر کردن، به اینکه چجوری می تونن این مکان رو به خونه ای جدید تبدیل کنن، حتی اگه توش خیلی چیزها فرق داشت.

شخصیت هایی که قصه ساز شدن (بخش دوم: گره ها و چالش ها)

تو «خروسخوان»، یاشار کمال فقط یه داستان کلی تعریف نمی کنه، بلکه میره سراغ تک تک آدم ها، با جزئیات وارد زندگی و روح و روانشون می شه. همین باعث می شه خواننده با شخصیت ها احساس نزدیکی کنه و دلش برای تک تکشون بسوزه یا بهشون امید ببنده.

زهرا و پویراز، دو روی یک سکه

دو تا از شخصیت های اصلی که تو کتاب خیلی پررنگن، زهرا و پویراز هستن. زهرا، یه زن قوی و سرسخته که با وجود همه سختی ها، امیدش رو از دست نمی ده و سعی می کنه یه زندگی تازه برای خودش بسازه. اون نماد مقاومت و سرسختیه، کسی که تسلیم شرایط نمی شه. پویراز هم یه شخصیت دیگه است که پیچیدگی های خاص خودش رو داره. شاید از بیرون خشن و بی تفاوت به نظر بیاد، ولی تو دلش یه دنیای دیگه داره؛ یه آدم رنج کشیده که سعی می کنه خودش رو با شرایط وفق بده. تعامل این دو نفر، مثل تقابل دو نیروی متضاد و مکمل، خیلی از لحظات جذاب و پرکشش داستان رو می سازه.

«آسمان پاره شده بابا، آسمان سوراخ شده. سیل از آسمان می آید. باران مثل دم اسب می بارد.» این جمله، عمق وحشت و عظمت طبیعت رو به تصویر می کشه و نشون می ده آدم ها تو جزیره چقدر کوچک و ناتوان به نظر می رسن، اما در عین حال، چقدر هم برای بقا مصمم هستند.

مبارزه با طبیعت، نبرد با خود!

جزیره، به جز زیبایی هاش، یه سری چالش جدی هم داشت. کمبود آب و غذا، زمین های نامناسب برای کشاورزی، حیوانات وحشی و آب و هوای غیرقابل پیش بینی. مردم باید یاد می گرفتن که چطور با این طبیعت کنار بیان، اونو رام کنن و ازش برای بقای خودشون استفاده کنن. این مبارزه با طبیعت، در واقع نبردی درونی هم بود؛ نبردی با یاس، با ناامیدی و با خاطراتی که دائم آدم رو به عقب می کشید. هر قطره آب، هر لقمه غذا، نتیجه یه جنگ سخت بود.

آدمیزاد و دعواهای بی انتهاش

شاید فکر کنیم وقتی آدم ها تو شرایط سخت گیر می کنن، فقط با هم متحد می شن. اما یاشار کمال خیلی واقعی تر به ماجرا نگاه می کنه. تو جزیره، با اینکه همه آواره و همدرد بودن، اما اختلافات طبقاتی و فرهنگی، حسادت ها و سوءتفاهم ها هم خودشون رو نشون می دادن. آدم ها با پیشینه های مختلف، با باورهای متفاوت، دور هم جمع شده بودن و همین باعث می شد گاهی اوقات، خطر از درون خودشون هم بهشون نزدیک بشه، نه فقط از بیرون.

هویت گمشده، سرزمین آرزوها

یکی از مهم ترین مضامین «خروسخوان»، بحث هویت و تعلق خاطره. این آدم ها وطنشون رو از دست دادن. حالا باید تو این جزیره جدید، یه هویت تازه برای خودشون بسازن. آیا اونا فقط آواره هستن؟ یا می تونن جزیره رو خونه خودشون بدونن؟ این سوال بزرگی بود که همه رو درگیر کرده بود و تلاش برای یافتن جایگاه و معنا تو این زندگی جدید، هسته اصلی خیلی از کشمکش های درونی و بیرونی آدم ها رو تشکیل می داد.

خطراتی از درون و بیرون

جزیره فقط از نظر منابع و طبیعت چالش نداشت. تهدیدات خارجی و داخلی هم همیشه وجود داشت. شاید دزدان دریایی یا گروه های مزاحم از بیرون جزیره رو تهدید می کردن، و از داخل هم، اختلافات و جاه طلبی های بعضی افراد می تونست آرامش شکننده جزیره رو به هم بزنه. این خطرات، دائماً حس ناامنی رو تو دل آدم ها زنده نگه می داشت و مجبورشون می کرد که هوشیار باشن.

مسیر داستان و اتفاقات مهم (بخش سوم: اوج و تحول)

«خروسخوان» یه رمان خطی و ساده نیست. پر از فراز و نشیب، اتفاقات غیرمنتظره و تحولاتیه که داستان رو جذاب می کنه. یاشار کمال با مهارت خاصی، این وقایع رو کنار هم چیده تا خواننده رو تا انتها همراه خودش بکشه.

جامعه ای نو با چالش های کهنه

تو دل این همه سختی، آدم ها سعی می کنن یه نظام جدید برای خودشون بسازن. قوانین می ذارن، کارهای گروهی می کنن، سعی می کنن با هم فکری از پس مشکلات بربیان. اما خب، ساختن یه جامعه جدید از صفر، اونم با آدم هایی که از هزار جا اومدن، کار آسونی نیست. چالش های کهنه ای مثل قدرت طلبی، بی عدالتی، و تمایلات فردگرایانه دوباره سر از خاک برمی دارن و آرامش نسبی جزیره رو به هم می زنند. هر تصمیمی، هر اتفاقی، پیامدهای خودش رو داره که گاهی خیلی سنگینه.

نقطه عطف هایی که همه چیز رو عوض می کنه

تو دل داستان، یه سری اتفاقات مهم و نقطه عطف هستن که مسیر زندگی شخصیت ها و حتی کل جزیره رو تغییر می دن. مثلاً یه اتفاق طبیعی، یا یه تصمیم جمعی بزرگ، یا حتی یه کشمکش شخصی که نتیجه اش روی همه تاثیر می ذاره. این اتفاقات، داستان رو زنده نگه می دارن و خواننده رو کنجکاو می کنن که ببینه آخرش چی می شه. تصمیمات سختی گرفته می شه، آدم ها فداکاری می کنن، و گاهی هم اشتباهاتی مرتکب می شن که جبران ناپذیره.

سرانجام جزیره و سرنوشت آدم ها

«خروسخوان» به اوج می رسه و خواننده رو با یه سوال بزرگ تنها می ذاره: بالاخره چی می شه؟ آیا این آدم ها می تونن تو جزیره موندگار بشن؟ آیا می تونن هویت خودشون رو پیدا کنن؟ یاشار کمال تو این بخش، بدون اینکه همه چیز رو لو بده، یه تصویر کلی از سرنوشت جزیره و آدم هاش به ما می ده. یه پایان بندی که شاید همه سوالات رو جواب نده، اما حس و حال واقعی زندگی رو بهمون نشون می ده؛ اینکه زندگی ادامه داره، با همه سختی ها و امیدهاش. این پایان بندی، خواننده رو تا مدت ها با خودش درگیر می کنه و به فکر فرو می بره.

تم ها و مضامین اصلی کتاب خروسخوان: حرف حساب یاشار کمال چی بود؟

«خروسخوان» فقط یه داستان نیست، یه تابلوی بزرگه که یاشار کمال توش کلی مفهوم و ایده رو با قلم جادوییش نقاشی کرده. هر برگ از این کتاب، مثل یه پنجره است که به دنیایی از افکار عمیق باز می شه.

جنگ، بلایی که سر انسان می آورد

شاید اولین و پررنگ ترین مضمون کتاب، پیامدهای ویرانگر جنگ باشه. یاشار کمال نشون می ده که جنگ فقط خونه ها رو خراب نمی کنه، بلکه روح و روان آدم ها رو هم داغون می کنه. مردم جزیره، هرکدوم زخمی از جنگ رو تو دلشون دارن؛ زخم از دست دادن، زخم ناامیدی، زخم بی پناهی. این کتاب به ما یادآوری می کنه که جنگ، هیچ وقت برنده نداره، فقط قربانی.

فقط زنده موندن کافی نیست!

غریزه بقای انسانی، تو شرایط سخت خودش رو نشون می ده. آدم های جزیره برای زنده موندن، هر کاری می کنن؛ از مبارزه با طبیعت گرفته تا پیدا کردن راه حل های خلاقانه برای مشکلات. اما یاشار کمال فراتر از بقای فیزیکی می ره و به این سوال جواب می ده که آیا فقط زنده موندن کافیه؟ آیا انسان می تونه بدون هویت، بدون امید، فقط نفس بکشه؟ جواب این کتاب نه هست. بقای واقعی، بقای روحی و پیدا کردن معنا تو دل زندگیه.

با هم، یا هر کس برای خودش؟

همبستگی و انشقاق، دو روی یک سکه اند که تو «خروسخوان» خیلی خوب دیده می شن. گاهی آدم ها برای یه هدف مشترک با هم متحد می شن و گاهی هم اختلاف نظرها و خودخواهی ها باعث جدایی و درگیری می شه. این کتاب نشون می ده که چقدر سخته تو یه جامعه، اونم تو شرایط بحرانی، تعادل رو بین منافع فردی و جمعی برقرار کرد.

خونه کجاست؟ هویت یعنی چی؟

وقتی آدم ها سرزمینشون رو از دست می دن، مفهوم خانه و هویت براشون پیچیده می شه. آیا خونه جاییه که به دنیا اومدی؟ یا جاییه که می تونی توش آرامش پیدا کنی و زندگی بسازی؟ «خروسخوان» به این سوالات عمیق پاسخ می ده و نشون می ده که هویت، چیزی نیست که به آدم داده بشه، بلکه چیزیه که باید برای به دست آوردنش جنگید و ساختش.

قدرت بی رحم طبیعت

تأثیر طبیعت بر سرنوشت انسان ها، یکی دیگه از مضامین مهم کتابه. یاشار کمال طبیعت رو فقط یه پس زمینه برای داستانش نمی بینه، بلکه اونو تبدیل به یک شخصیت قدرتمند می کنه. طبیعت می تونه هم پناهگاه باشه، هم منبع خطر. این کتاب بهمون یادآوری می کنه که چقدر در برابر عظمت طبیعت کوچیک و ناتوانیم، اما در عین حال، چقدر باید باهاش سازگار بشیم.

عدالت خواهی، حتی تو اوج سختی

با اینکه آدم ها تو شرایط آوارگی هستن، اما باز هم بی عدالتی و ظلم خودش رو نشون می ده. یاشار کمال نشون می ده که حتی تو سخت ترین شرایط، آدم ها برای عدالت می جنگن، مقاومت می کنن و تسلیم نمی شن. این مضمون، امید رو تو دل خواننده زنده نگه می داره و نشون می ده که مبارزه برای حق، هیچ وقت تمومی نداره.

از زبان یاشار کمال بشنوید: سبک نگارش خروسخوان

اگه یه چیزی یاشار کمال رو از بقیه نویسنده ها جدا می کنه، همون سبک نوشتن بی نظیرشه. وقتی «خروسخوان» رو می خونی، انگار فقط کلمات رو نمی خونی، بلکه داری یه موسیقی رو می شنوی، یه نقاشی رو می بینی.

لحنی حماسی، کلماتی شاعرانه

یاشار کمال با لحنی حماسی و شاعرانه می نویسه. یعنی چی؟ یعنی داستان رو طوری تعریف می کنه که انگار داری یه قصه کهن رو می شنوی، پر از بزرگی، پر از درد و پر از شکوه. جملاتش وزن و آهنگ دارن و همین باعث می شه داستان نه تنها تو ذهن، بلکه تو قلب آدم هم جا بگیره. او از زبانی استفاده می کنه که هم با ریشه های فرهنگی ترکیه گره خورده و هم جهانیه.

تصویرسازی هایی که جلوی چشمت زنده می شن

قدرت تصویرسازی یاشار کمال محشره. وقتی از یه درخت، یه کوه، یا حتی یه حالت چهره حرف می زنه، اونقدر دقیق و زنده س که حس می کنی داری همون لحظه اونو می بینی. آدم ها، طبیعت، اتفاقات؛ همه با جزئیات کامل جلوی چشم خواننده جون می گیرن و این باعث می شه تجربه خواندن «خروسخوان» خیلی عمیق تر و واقعی تر بشه. حس می کنی تو دل همون جزیره ای، بوی خاکش رو می شنوی، رنج آدما رو حس می کنی.

رد پای فرهنگ ترکیه تو دل داستان

یاشار کمال به شدت از عناصر بومی و فرهنگی ترکیه تو داستان هاش استفاده می کرد. اسطوره ها، افسانه ها، حکایت های شفاهی، و حتی ضرب المثل های محلی، همه تو قلمش جون می گرفتن و به داستان عمق می دادن. این باعث می شه «خروسخوان» فقط یه رمان جهانی نباشه، بلکه یه پنجره هم به فرهنگ غنی آناتولی باشه. حس می کنی داری تو دل یه قصه اصیل ترکی قدم می زنی.

یه نقد دوستانه: چرا باید خروسخوان رو خوند؟

راستش رو بخوای، «خروسخوان» فقط یه رمان نیست که بخونی و تموم شه. یه تجربه است، یه سفره که تا مدت ها تو ذهنت می مونه. اما چرا باید این کتاب رو تو لیست مطالعه ات قرار بدی؟

نکات قوت: داستان پرمغز و شخصیت های جون دار

• عمق شخصیت پردازی: یاشار کمال نمی ذاره هیچ شخصیتی تک بعدی بمونه. همه آدما خاکستری ان، پر از پیچیدگی و تناقض، درست مثل خود ماها.
• قدرت روایت: داستان اونقدر روان و پرکشش پیش می ره که نمی تونی کتاب رو زمین بذاری.
• مضامین جهانی: با اینکه داستان تو یه جزیره خیالی می گذره، اما حرفاش درباره جنگ، هویت، بقا و انسانیت، تو هر گوشه دنیا و برای هر آدمی قابل لمسه.
• تاثیرگذاری عاطفی: کتاب حسابی تو رو درگیر می کنه؛ با آدم هاش می خندی، گریه می کنی، و امیدواری.

جایگاهش تو ادبیات کجاست؟

«خروسخوان» به عنوان جلد پایانی «قصه جزیره»، نه تنها یکی از آثار برجسته یاشار کماله، بلکه تو ادبیات جهان هم جایگاه ویژه ای داره. این کتاب به خاطر پرداخت عمیق به مسائل انسانی و لحن حماسی و بی نظیرش، به عنوان یک شاهکار ادبی شناخته می شه. این کتاب فقط یه داستان نیست، یه فریاده، یه یادآوریه از قدرت روح انسان.

این کتاب چه تاثیری رو ما میذاره؟

خوندن «خروسخوان» باعث می شه به خیلی چیزها فکر کنی. به معنای واقعی خانه، به اینکه هویت آدم چقدر به سرزمینش گره خورده، به قدرت طبیعت، و به اینکه چطور حتی تو اوج بدبختی هم، امید می تونه راه خودش رو پیدا کنه. این کتاب به ما نشون می ده که انسان، با همه ضعف ها و قدرت هاش، موجودی شگفت انگیزه که هیچ وقت دست از تلاش برای بهتر کردن زندگیش برنمی داره.

خب، خروسخوان به درد کی می خوره؟ (مخاطبای اصلی)

شاید از خودت بپرسی که این کتاب برای من مناسبه یا نه. بزار بهت بگم:

• اگه عاشق ادبیات ترکیه هستی و دلت می خواد با بزرگانش آشنا بشی، «خروسخوان» بهترین انتخابه.
• اگه از رمان های حماسی و پرکشش لذت می بری که آدم رو از صفحه اول درگیر می کنن، پس این کتاب برای توئه.
• دانشجوها و پژوهشگرای ادبیات، مخصوصاً اونایی که روی یاشار کمال کار می کنن، حتماً باید این کتاب رو بخونن.
• اگه دنبال داستانی هستی که به مفاهیم عمیق جنگ، آوارگی، بقا و هویت می پردازه، «خروسخوان» یه گنج واقعیه.
• افرادی که کتاب های قبلی مجموعه «قصه جزیره» رو خوندن، این کتاب رو برای تکمیل سفرشون تو دنیای یاشار کمال از دست ندن.
• به طور کلی، هر کسی که دوست داره یه داستان با شخصیت های واقعی و پرمغز بخونه و خودش رو تو یه دنیای دیگه غرق کنه، از «خروسخوان» لذت می بره.

حرف آخر: یه سفر بی نظیر با یاشار کمال

خلاصه کتاب خروسخوان: کتاب سوم مجموعه قصه جزیره ( نویسنده یاشار کمال ) فقط یه اسم نیست، یه دعوتنامه ست. دعوتنامه ای به دنیایی که پر از درد و رنجه، اما در عین حال پر از امید و مقاومت. یاشار کمال با قلم توانمندش، داستانی رو برامون روایت می کنه که هم تلخیه جنگ رو نشون می ده و هم زیبایی روح انسان رو. داستانی از آدم هایی که همه چیز رو از دست دادن، اما هویت و امیدشون رو نه.

خوندن این کتاب، مثل یه سفر عمیق به لایه های پنهان وجود انسانه. بهمون یادآوری می کنه که حتی تو تاریک ترین لحظات هم، یه خروسخوانی وجود داره که می تونه نوید یه صبح جدید رو بده. پس اگه دنبال یه تجربه ادبی فراموش نشدنی هستی، اگه دوست داری با نویسنده ای بزرگ آشنا بشی که قلبت رو لمس می کنه، حتماً نسخه کامل «خروسخوان» رو بخون و خودت رو غرق دنیای بی نظیر یاشار کمال کن. مطمئن باش پشیمون نمی شی.