حکم شرعی زنای با رضایت

حکم شرعی زنای با رضایت، همانند زنای بدون رضایت، در اسلام حرام و گناه کبیره محسوب می شود و رضایت طرفین هیچ تاثیری در تغییر این حکم یا کاهش مجازات آن ندارد. این موضوع، یکی از بحث های مهم و گاهی پیچیده در فقه اسلامی و قوانین کشورمان است که ابعاد شرعی، حقوقی، اخلاقی و اجتماعی گسترده ای دارد.

شاید در نگاه اول، با توجه به اهمیت «رضایت» در بسیاری از روابط انسانی و اجتماعی، برای عده ای این سوال پیش بیاید که چطور ممکن است عملی با رضایت کامل دو طرف باز هم گناه یا جرم باشد. اما مسئله زنا و روابط نامشروع، چیزی فراتر از یک توافق ساده است. اینجا پای ارزش های بنیادین خانواده، جامعه، سلامت اخلاقی و البته، احکام الهی در میان است. اسلام با وضع این احکام، در پی حفظ کیان خانواده، سلامت نسل و آرامش روانی افراد جامعه است. به همین خاطر، درک درست و کامل این موضوع، نه فقط برای اهل فقه و حقوق، که برای هر کسی که می خواهد در چارچوب اصول اسلامی زندگی کند، حیاتی است.

مفهوم شناسی: زنا، روابط نامشروع و نقش رضایت

قبل از اینکه عمیق تر به ماجرا بپردازیم، بیایید یک بار برای همیشه تکلیفمان را با مفاهیم «زنا»، «روابط نامشروع» و البته «رضایت» روشن کنیم تا سوءتفاهمی پیش نیاید. این ها اصطلاحات حقوقی و شرعی هستند که تعریف دقیقشان، مسیر بحث را برایمان هموارتر می کند.

۱. تعریف جامع زنا در اسلام و قانون

زنا در شرع اسلام و به تبع آن، در قانون مجازات اسلامی ایران، به معنای «برقراری رابطه جنسی از طریق دخول (ایلاج) بین زن و مردی است که هیچ گونه علقه زوجیت شرعی و قانونی بین آن ها وجود ندارد». این یعنی نه عقد دائم کرده اند، نه عقد موقت (صیغه) خوانده اند، و نه از طریق مالکیت شرعی (که الان منسوخ شده) به هم حلال هستند. برای اینکه یک عمل زنا محسوب شود، چند رکن اساسی باید وجود داشته باشد:

• ایلاج (دخول): یعنی ورود آلت تناسلی مرد به هر اندازه که باشد.
• عدم علقه زوجیت: مهم ترین رکن این است که زن و مرد به هم محرم نباشند و با هم ازدواج شرعی نکرده باشند.
• بلوغ، عقل و اختیار: هر دو طرف باید بالغ، عاقل و مختار باشند؛ یعنی تحت اجبار یا در حالت بی هوشی و دیوانگی این کار را نکرده باشند.

نکته کلیدی که باید اینجا حسابی حواسمان به آن باشد این است که: «رضایت» طرفین، هیچ تاثیری در تعریف و حکم شرعی زنا ندارد و آن را از حالت حرمت خارج نمی کند. یعنی چه زن و مرد هر دو با کمال میل و رغبت این رابطه را برقرار کرده باشند، چه یکی دیگری را وادار کرده باشد، اگر ارکان بالا وجود داشته باشد، اسمش زناست و حکمش حرام.

۲. تفاوت زنا با سایر روابط نامشروع (مادون زنا)

گاهی اوقات پیش می آید که روابطی بین زن و مرد نامحرم شکل می گیرد که شاید جنسی باشد، ولی به مرحله دخول نمی رسد. این ها را در اصطلاح شرعی و حقوقی، «روابط نامشروع مادون زنا» یا «اعمال منافی عفت غیر از زنا» می نامیم. این روابط شامل مواردی مثل بوسیدن، لمس کردن با شهوت، هم آغوشی و هرگونه ارتباط تحریک آمیز دیگری می شود که باز هم خارج از چارچوب شرعی و قانونی ازدواج است.

این اعمال هم از نظر اسلام حرام هستند، اما تفاوتشان با زنا در این است که معمولاً مجازاتشان از زنا کمتر است و تحت عنوان «تعزیر» قرار می گیرند که دست قاضی برای تعیین مجازات بازتر است. یعنی قاضی می تواند با توجه به شرایط، شدت و دفعات ارتکاب جرم، مجازاتی از شلاق تا جریمه نقدی یا حتی حبس را تعیین کند.

۳. مفهوم لواط و مساحقه (به اختصار)

اسلام فقط روابط نامشروع بین زن و مرد را حرام نکرده، بلکه روابط جنسی همجنس گرایانه را هم گناه می داند. «لواط» به رابطه جنسی بین دو مرد و «مساحقه» به رابطه جنسی بین دو زن گفته می شود. این ها هم جزو گناهان کبیره هستند و حتی اگر با رضایت کامل طرفین هم انجام شوند، حرام بوده و مجازات های سنگینی دارند. البته احکام و مجازاتشان با زنا تفاوت هایی دارد که در ادامه به آن ها اشاره می کنیم.

چرا اسلام زنای با رضایت را حرام می داند؟ مبانی شرعی و فلسفه آن

حالا که فهمیدیم زنا چیست و رضایت نقشی در حلال کردنش ندارد، شاید بپرسید خب چرا؟ فلسفه پشت این حکم الهی چیست؟ آیا فقط یک قانون سفت و سخت است یا حکمت هایی عمیق تر در آن نهفته است؟ قطعاً دومی! اسلام دینی است که برای تمام ابعاد زندگی انسان برنامه دارد و احکامش بر پایه حفظ مصلحت فرد و جامعه بنا شده است.

۱. آیات قرآن کریم در نهی از زنا

قرآن کریم به صراحت و با لحنی قاطع، زنا را محکوم و از آن نهی کرده است. معروف ترین آیه در این باره، آیه ۳۲ سوره اسراء است که می فرماید:

وَلَا تَقْرَبُوا الزِّنَا إِنَّهُ کَانَ فَاحِشَةً وَسَاءَ سَبِیلًا

(و به زنا نزدیک نشوید که آن گناهی زشت و راهی ناپسند است.)

این آیه خیلی نکته مهمی دارد؛ نمی گوید «زنا نکنید»، بلکه می گوید «به زنا نزدیک نشوید». این یعنی حتی کارهایی که مقدمه زنا هستند، مثل نگاه های حرام، معاشرت های نامناسب، لمس و بوسه با شهوت هم جایز نیستند و باید از آن ها پرهیز کرد تا به گناه بزرگ تر آلوده نشویم. پس می بینید که حتی رضایت طرفین هم نمی تواند قبح و زشتی این عمل را از بین ببرد؛ چون ماهیتش ناپسند و راهش بد است. آیات دیگری هم هستند که به عواقب اخروی و مجازات زنا اشاره می کنند و بر حرمت شدید آن تاکید دارند.

۲. احادیث و روایات نبوی و ائمه معصومین (ع)

در کنار آیات قرآن، احادیث و روایات زیادی از پیامبر اکرم (ص) و ائمه اطهار (ع) داریم که جایگاه زنا را در میان گناهان به خوبی مشخص می کنند. پیامبر اکرم (ص) فرمودند:

هیچ گناهی پس از شرک به خدا، بزرگ تر از زنا نیست.

این جمله تکان دهنده نشان می دهد که اسلام چقدر برای عفت و پاکدامنی ارزش قائل است. ائمه معصومین هم در روایات خود، نه تنها زنا را از بزرگترین گناهان کبیره شمرده اند، بلکه به عواقب دنیوی و اخروی آن، از جمله فقر، بی برکتی، بیماری، سلب توفیق و عذاب قبر اشاره کرده اند. این توصیه ها و هشدارها، برای ایجاد یک جامعه سالم و حفظ ارزش های انسانی است.

۳. اجماع فقها و علمای اسلام

یکی دیگر از مبانی محکم حرمت زنا، «اجماع» فقها و علمای تمامی فرق اسلامی است. از صدر اسلام تا امروز، هیچ فقیهی را پیدا نمی کنید که زنا را حلال یا جایز بداند، حتی اگر با رضایت کامل طرفین باشد. این اجماع، نشان دهنده وضوح و صراحت حکم زنا در منابع اصلی دین (قرآن و سنت) است و جای هیچ شک و شبهه ای را باقی نمی گذارد.

مجازات های قانونی: زنا و روابط نامشروع با رضایت در ایران

در جمهوری اسلامی ایران، قوانین برگرفته از شرع اسلام هستند و به همین دلیل، برای زنا و روابط نامشروع، چه با رضایت و چه بدون آن، مجازات هایی تعیین شده است. این مجازات ها به دو دسته کلی «حد» و «تعزیر» تقسیم می شوند.

۱. تقسیم بندی مجازات ها: حد و تعزیر

۱.۱. مجازات حدی زنا

«حد» یعنی مجازاتی که نوع و میزان آن به صورت دقیق در شرع مقدس تعیین شده و قاضی اجازه ندارد آن را کم یا زیاد کند یا تغییر بدهد. این مجازات ها برای جرائم خاصی وضع شده اند که از گناهان کبیره و مهم به شمار می روند.

زنای محصنه (افراد متاهل):
این نوع زنا، مخصوص کسانی است که ازدواج دائم کرده اند و امکان برقراری رابطه مشروع با همسرشان را دارند، اما با این وجود مرتکب زنا شده اند. برای مثال، یک مرد متأهل که همسرش در دسترس اوست، با زن دیگری رابطه جنسی برقرار کند. مجازات زنای محصنه «رجم» (سنگسار) است. در صورتی که شرایط اجرای رجم فراهم نباشد یا امکان آن نباشد، مجازات به «اعدام» تغییر می کند. البته تعریف محصن و محصنه شرایط دقیق تری دارد که باید حتماً بررسی شود.

زنای غیرمحصنه (افراد مجرد):
اگر فردی که مجرد است و ازدواج نکرده، مرتکب زنا شود، به او «غیرمحصن» می گویند. مجازات زنای غیرمحصنه، ۱۰۰ ضربه شلاق است. این مجازات برای زن و مرد غیرمحصن یکسان است.

موارد خاص زنا با مجازات اعدام:
در برخی شرایط خاص، مجازات زنا حتی برای غیرمحصن هم می تواند «اعدام» باشد. این موارد شامل:

• زنا با محارم نسبی (مثل زنا با مادر، خواهر، دختر و نوه).
• زنا با زن پدر یا زن جد.
• زنا با محارم رضاعی (مثل زنا با مادر یا خواهر رضاعی).
• زنای به عنف (تجاوز): که در این حالت، حکم فقط برای متجاوز است و فرد قربانی نه تنها گناهکار نیست، بلکه می تواند خواهان قصاص یا دیه باشد.

۱.۲. مجازات حدی لواط و مساحقه (در صورت رضایت)

لواط و مساحقه نیز مانند زنا، گناهان کبیره هستند و مجازات حدی دارند، حتی اگر با رضایت کامل انجام شده باشند:

• مجازات لواط: در قانون مجازات اسلامی، مجازات لواط می تواند «اعدام» یا «۱۰۰ ضربه شلاق» باشد. این بستگی به شرایط خاص عمل، دفعات ارتکاب، و اینکه فاعل و مفعول چه کسانی باشند، دارد. معمولاً در صورت دخول، حکم اعدام است.
• مجازات مساحقه: مجازات مساحقه (رابطه جنسی بین دو زن) نیز ۱۰۰ ضربه شلاق حدی است.

۱.۳. مجازات تعزیری روابط نامشروع مادون زنا

«تعزیر» به مجازاتی می گویند که نوع و میزان آن در شرع به صورت دقیق مشخص نشده، بلکه بر عهده حاکم شرع یا قاضی گذاشته شده است. قاضی با توجه به مصلحت، شدت جرم، اوضاع و احوال خاص، سابقه فرد و دفعات ارتکاب، مجازات را تعیین می کند. این مجازات ها می توانند شامل:

• تا ۹۹ ضربه شلاق (که با شلاق حدی متفاوت است).
• حبس (زندان).
• جزای نقدی.
• یا ترکیبی از این ها باشد.

روابط نامشروع مادون زنا (مثل بوسه، لمس و هم آغوشی با نامحرم) حتی با رضایت طرفین، مشمول مجازات تعزیری هستند و قاضی بر اساس صلاحدید خود، حکم را صادر می کند. نکته اینجاست که در این موارد هم رضایت تاثیری در مجازات ندارد، بلکه ممکن است در تعیین میزان آن (مثل شدت شلاق) در نظر گرفته شود.

۲. ادله اثبات جرم زنا و روابط نامشروع در دادگاه

اثبات جرم زنا و روابط نامشروع، به خصوص زنا، در قانون ایران کار بسیار دشواری است. قانونگذار به شدت بر حفظ آبروی افراد تاکید دارد و به همین دلیل، شرایط اثبات را بسیار سختگیرانه در نظر گرفته است تا هر کسی نتواند به راحتی دیگری را متهم کند. ادله اثبات جرم در دادگاه عبارتند از:

• اقرار: متهم باید چهار بار، آن هم به صورت صریح و واضح، نزد قاضی اقرار کند که مرتکب زنا شده است. اگر کمتر از چهار بار اقرار کند، این اقرار صرفاً دلیل بر تعزیر است و نه حد زنا.
• شهادت شهود: برای اثبات زنا، حداقل چهار مرد عادل باید به صورت همزمان و بدون هیچ اختلافی، شهادت دهند که با چشم خود عمل دخول را دیده اند. اگر شاهدان کمتر از چهار نفر باشند یا در شهادتشان تناقض وجود داشته باشد، نه تنها حد جاری نمی شود، بلکه خود شاهدان ممکن است به دلیل «قذف» (تهمت زدن) مجازات شوند. در برخی موارد، شهادت سه مرد و دو زن عادل هم پذیرفته می شود، اما باز هم شرایط بسیار سختگیرانه است.
• علم قاضی: قاضی می تواند بر اساس مجموعه ای از قرائن و امارات، مانند مدارک پزشکی قانونی، فیلم و عکس (با رعایت شرایط قانونی)، نتایج تحقیقات، یا حتی شواهد محلی، به «علم» برسد که جرمی واقع شده است. این علم باید به اندازه ای قوی باشد که برای قاضی یقین حاصل شود.

بایدها و نبایدهای مهم: نکات تکمیلی در مورد زنای با رضایت

موضوع زنا و روابط نامشروع، ظرایف و پیچیدگی های خاص خودش را دارد. در اینجا به چند نکته حقوقی و شرعی تکمیلی اشاره می کنیم که می تواند به روشن تر شدن ابعاد این مسئله کمک کند.

۱. تفاوت زنا با اکراه و تجاوز به عنف

حتماً شنیده اید که می گویند «رضایت» در زنا حکم را عوض نمی کند. اما یک استثنای مهم وجود دارد و آن هم وقتی است که یکی از طرفین «اکراه» شده باشد یا «تجاوز به عنف» صورت گرفته باشد. در این حالت، دیگر رضایتی در کار نیست و حکم زنا فقط و فقط متوجه متجاوز است و فرد قربانی، نه تنها گناهکار نیست، بلکه بری الذمه است و می تواند شکایت کیفری مطرح کند. در این شرایط، فرد قربانی حق «دفاع مشروع» هم دارد و اگر در دفاع از خود منجر به آسیب یا قتل متجاوز شود، مسئولیتی متوجه او نیست یا مسئولیتش بسیار کمتر است.

۲. وضعیت زن و مرد متاهل در روابط نامشروع مادون زنا

گاهی یک زن یا مرد متأهل، مرتکب روابط نامشروعی می شود که به حد زنا نمی رسد (یعنی دخول صورت نمی گیرد)، اما باز هم با نامحرم است. در این موارد، چون رضایت وجود دارد، مشمول مجازات حدی زنای محصنه نمی شوند، اما قطعاً مجازات تعزیری برایشان در نظر گرفته می شود. مثلاً برای یک زن متأهل که با مرد نامحرم رابطه مادون زنا داشته باشد، مجازات می تواند تا ۹۹ ضربه شلاق تعزیری باشد.

ماده ۶۳۰ قانون مجازات اسلامی هم یک حالت خاص را بیان می کند: «هرگاه مردی همسر خود را در حال زنا با مرد اجنبی مشاهده کند و علم به تمکین زن داشته باشد، می تواند در همان حال آنان را به قتل برساند و در صورتی که زن مکرَه باشد (یعنی مجبور شده باشد)، فقط مرد اجنبی را می تواند بکشد.» این ماده خودش شرایط بسیار دقیق و حساسی دارد و نباید به راحتی تفسیر شود.

۳. نقش توبه در مجازات (قبل از اثبات جرم)

یکی از درهای رحمت الهی، باب توبه است. در قانون مجازات اسلامی هم این موضوع لحاظ شده است. اگر فردی که مرتکب زنا یا روابط نامشروع شده، قبل از اینکه جرمش در دادگاه اثبات شود و قاضی حکم قطعی بدهد، از عمل خود توبه خالصانه کند و واقعاً پشیمان باشد، در برخی موارد می تواند موجب سقوط یا تخفیف مجازات حدی یا تعزیری شود. البته تشخیص صدق توبه با قاضی است و در عمل، این موضوع شرایط خاص خود را دارد.

۴. مسائل مربوط به خنثی و زنا

این مورد شاید خیلی رایج نباشد، اما دانستنش خالی از لطف نیست. در تعریف زنا، گفتیم که رابطه بین «زن و مرد» است. حال اگر یک طرف رابطه، «خنثی» (فردی که همزمان دارای اندام های جنسی زنانه و مردانه است) باشد، آیا این عمل زنا محسوب می شود؟ فقها در این مورد نظرات متفاوتی دارند. اما بر اساس رای مشهور، نزدیکی با خنثی از نظر شرعی و قانونی، زنا محسوب نمی شود، اما قطعاً حرام است و مشمول مجازات تعزیری خواهد بود. این یعنی قانون برای حفظ عفت و پاکدامنی، حتی روابط غیرمتعارف را هم بی مجازات نمی گذارد.

باید یادمان باشد که قانون، راه اثبات جرایمی مثل زنا را سخت کرده تا آبروی افراد حفظ شود. اما این سختی اثبات، به معنای بی اهمیت بودن جرم در نگاه شرع و اخلاق نیست.

دلایل و حکمت های حرمت زنا و روابط نامشروع در اسلام

احکام اسلام هرگز بی دلیل و صرفاً برای محدود کردن انسان ها وضع نشده اند. پشت هر حکمی، حکمتی عمیق و مصلحتی بزرگ برای فرد و جامعه نهفته است. حرمت زنا و روابط نامشروع هم از این قاعده مستثنی نیست و دلایل متعددی دارد:

۱. حفظ بنیان خانواده و استحکام نسل

خانواده، سنگ بنای هر جامعه ای است و اسلام به شدت بر حفظ و استحکام آن تاکید دارد. روابط نامشروع، این بنیان مقدس را سست می کند، اعتماد بین همسران را از بین می برد، و باعث فروپاشی خانواده ها می شود. با رواج این روابط، هویت فرزندان نامشخص می شود (اختلاط انساب)، که این موضوع نه تنها از نظر حقوقی مشکلات زیادی ایجاد می کند، بلکه از نظر روانی و عاطفی هم به فرزندان و جامعه آسیب می رساند. ازدواج، تنها راه مشروع و معقول برای تشکیل خانواده و تولید نسل سالم است.

۲. پیشگیری از فساد و آسیب های اجتماعی

روابط نامشروع مثل یک ویروس عمل می کند که می تواند سلامت جامعه را به خطر بیندازد. عواقب این روابط فقط به افراد درگیر محدود نمی شود و شامل موارد زیر است:

• فرزندان نامشروع: کودکانی که بدون هویت مشخص و در محیطی ناامن متولد می شوند، با مشکلات عاطفی، هویتی و اجتماعی زیادی درگیر خواهند شد.
• بیماری های مقاربتی: افزایش روابط نامشروع، باعث شیوع بیماری های خطرناکی می شود که سلامت جسمی جامعه را تهدید می کند.
• آسیب های روانی: روابط خارج از چارچوب، اغلب با احساس گناه، پشیمانی، بی اعتمادی، اضطراب و افسردگی همراه است که به سلامت روانی افراد لطمه می زند.
• بی اعتمادی و هرج و مرج: در جامعه ای که روابط جنسی آزاد باشد، اعتماد از بین می رود، روابط عاطفی عمق خود را از دست می دهد و هرج و مرج اخلاقی و اجتماعی حاکم می شود.

۳. حفظ کرامت و عفت انسانی

اسلام، انسان را موجودی با کرامت و جایگاهی بلند می داند و او را از هرگونه رفتار حیوانی و غیراخلاقی که شأن انسانی اش را پایین بیاورد، منع می کند. روابط جنسی صرفاً برای ارضای شهوات، بدون در نظر گرفتن مسئولیت ها و تعهدات، با کرامت انسان سازگار نیست. اسلام می خواهد انسان ها عفیف و پاکدامن زندگی کنند تا به کمال و سعادت برسند.

۴. سلامت روانی افراد و امنیت جامعه

ازدواج و روابط مشروع، آرامش و سکینه ای به همراه دارد که در هیچ رابطه دیگری یافت نمی شود. تشکیل خانواده، مسئولیت پذیری، و عفت، به سلامت روانی افراد کمک می کند و حس امنیت را در جامعه افزایش می دهد. برعکس، روابط نامشروع، ناامنی، اضطراب و آشفتگی را به دنبال دارد و آرامش فردی و اجتماعی را بر هم می زند.

راه بازگشت: توبه و جبران در مورد زنا

با وجود همه سختگیری ها و مجازات هایی که اسلام برای زنا و روابط نامشروع تعیین کرده، اما هرگز درهای رحمت الهی را به روی بندگانش نمی بندد. «توبه» یکی از زیباترین آموزه های اسلامی است که راه بازگشت و پاک شدن از گناه را برای همه باز گذاشته است.

۱. فلسفه توبه و اهمیت آن در اسلام

اسلام انسان ها را به توبه خالصانه و ندامت واقعی تشویق می کند. خداوند در قرآن کریم خود را «تواب» (بسیار توبه پذیر) و «غفور» (بسیار آمرزنده) معرفی کرده است. فلسفه توبه این است که انسان بعد از ارتکاب گناه، فرصتی برای بازنگری در اعمالش، پشیمانی واقعی و تصمیم قاطع برای ترک گناه پیدا کند. ندامت واقعی یعنی علاوه بر پشیمانی قلبی، باید تصمیم جدی برای عدم تکرار آن گناه گرفته شود و تلاش کرد تا حد ممکن، آثار سوء گناه جبران شود.

پیامبر اکرم (ص) فرمودند:

التائب من الذنب کمن لا ذنب له.

(کسی که از گناه خود توبه کند، مانند کسی است که گناهی نکرده است.)

این حدیث نشان می دهد که توبه چقدر در پاک کردن پرونده گناهکار نزد خداوند موثر است و چقدر اسلام بر آن تاکید دارد. پس اگر کسی خدای نکرده مرتکب این گناه شد، نباید ناامید شود؛ راه بازگشت و جلب رضایت الهی همیشه باز است.

۲. کفاره زنا

کفاره به معنای جبران عملی برای برخی گناهان است که در شرع مشخص شده اند (مثلاً کفاره شکستن روزه عمدی یا کفاره برخی قسم ها). اما زنا، فی نفسه کفاره مالی مشخصی ندارد که با پرداخت آن، گناهش بخشیده شود یا مجازات دنیوی اش برداشته شود. با این حال، برای جبران این گناه بزرگ و جلب رضایت الهی، انجام اعمال صالح، مثل صدقه دادن (به ویژه به فقرا و نیازمندان)، روزه گرفتن مستحبی، انفاق در راه خدا، و استغفار زیاد، بسیار توصیه می شود. برخی مراجع در گذشته، به مواردی مثل آزاد کردن برده یا اطعام فقرا به عنوان نوعی کفاره اشاره کرده اند که در زمان ما موضوعیت کمتری دارد.

مهم ترین چیز در توبه از زنا، پشیمانی قلبی، تصمیم قاطع برای عدم تکرار، و جبران حقوق الناس (اگر گناهشان به گردن فرد باشد) است. مثلاً اگر با این عمل، آبروی کسی ریخته شده باشد، باید تلاش کرد تا رضایت آن شخص را جلب کرد و در صورت عدم امکان، از خداوند برای او طلب آمرزش و جبران کرد.

نتیجه گیری

در نهایت، اگر بخواهیم یک جمع بندی کلی داشته باشیم، باید بگوییم که «حکم شرعی زنای با رضایت»، بدون هیچ اما و اگری، حرام و گناه کبیره است. رضایت طرفین نه تنها از بار گناه کم نمی کند، بلکه این عمل را مشروع یا کمتر زشت نمی کند. اسلام با وضع این احکام، در پی ساختن جامعه ای پاک، خانواده ای مستحکم و انسان هایی باکرامت است. این قوانین، ضامن سلامت اخلاقی و روانی جامعه هستند و جلوی فساد و بی بندوباری را می گیرند. مجازات های سنگین حدی و تعزیری هم دقیقاً برای همین هدف وضع شده اند تا هم بازدارنده باشند و هم کیفر گناهکاران را محقق سازند.

با این حال، باید همیشه یادمان باشد که درهای رحمت الهی همیشه به روی توبه کنندگان باز است. اگر کسی ناخواسته یا به هر دلیلی مرتکب این گناه شد، هرگز نباید ناامید شود. توبه خالصانه و ندامت واقعی، راهی است برای پاک شدن و بازگشت به مسیر درست. مهم این است که با درک صحیح این احکام، از انجام چنین گناهانی پرهیز کنیم و با پایبندی به اصول اخلاقی و تقوا، زندگی سالم و سعادتمندی را برای خود و جامعه مان رقم بزنیم. در موارد پیچیده و خاص، همیشه بهترین کار این است که با اهل فن، اعم از مشاوران مذهبی و حقوقی، مشورت کنید تا راهنمایی دقیق و مطمئنی بگیرید.