جایگاه ایوان کوپالا در زندگی مدرن

ایوان کوپالا، جشنی باستانی از دل فرهنگ اسلاو، در دنیای پرهیاهوی امروز نه تنها فراموش نشده، بلکه با قدرت بیشتری در حال شکوفایی است و به بخشی جدایی ناپذیر از هویت ملی و جاذبه های گردشگری تبدیل شده. این جشن، پیوندی زنده بین گذشته و حال برقرار می کند و آداب و رسوم کهنش را با رنگ و بویی تازه به زندگی مدرن می آورد. این جشن که ریشه های عمیقی در فرهنگ اسلاو دارد، هر ساله با شور و هیجان خاصی در کشورهای شرق اروپا برگزار می شود و هنوز هم مردم به رسم اجدادشان، دور آتش جمع می شوند و تاج گل های آرزو را روی آب رها می کنند. این مقاله به شما کمک می کند تا ایوان کوپالا را از ریشه های باستانی تا جایگاه امروزی اش بشناسید و بفهمید چطور این رسم قدیمی، در قرن ۲۱ همچنان پر رنگ مانده و به بخشی از زندگی مردم تبدیل شده است.

شاید براتون جالب باشه بدونید که خیلی از جشن های باستانی، مثل همین ایوان کوپالا، با گذر زمان و تغییرات اجتماعی و مذهبی، کم رنگ شدن یا کلاً از بین رفتن. اما ایوان کوپالا نه تنها تونسته دوام بیاره، بلکه با ظاهری جدید و جذاب، خودشو تو دل آدمای امروزی جا کرده. اینجاست که می بینیم یه سنت قدیمی چطور می تونه تو دنیای مدرن، حرفی برای گفتن داشته باشه و حتی به یه جاذبه فرهنگی و توریستی حسابی تبدیل بشه. قراره با هم سفری به دل این جشن داشته باشیم و ببینیم چه رازهایی پشت پایداری و شکوفایی ایوان کوپالا در زندگی مدرن پنهان شده.

ایوان کوپالا: سفری به ریشه های باستانی و آیین های کهن

قبل از اینکه به جایگاه ایوان کوپالا در زندگی مدرن بپردازیم، باید یه سرکی به تاریخچه اش بکشیم و ببینیم اصلا این جشن از کجا اومده و چه آیین هایی داشته. این جشن، یه جورایی مثل چهارشنبه سوری خودمون، ریشه های خیلی قدیمی داره و آداب و رسومش از هزاران سال پیش تا الان نسل به نسل منتقل شده.

تاریخچه و اسم و رسمش

«جشن ایوان کوپالا» یه اسم طولانی و پرمایه است، ولی بیاین راحتش کنیم و بهش بگیم «شب کوپالا». این جشن ریشه های پاگانی داره و از همون جشن های باستانی انقلاب تابستونی، یعنی بلندترین روز سال، می آد. قدیم ها، اسلاوها این شب رو به افتخار طبیعت و خورشید جشن می گرفتن و باور داشتن که تو این شب، نیروهای طبیعت به اوج خودشون می رسن. بعد از اینکه مسیحیت وارد این مناطق شد، این جشن با روز تولد یحیی تعمیددهنده (که بهش ایوان در زبان اسلاویک هم می گن) هم زمان شد و اسم ایوان کوپالا از همین ترکیب اومد. واژه کوپالا هم از کلمه پروتو-اسلاو kǫpati به معنی آب تنی کردن یا غسل کردن میاد که ارتباط نزدیکی با آیین های آب در این جشن داره.

مسئولان کلیسا تو قرون وسطی، اصلا از این جشن دل خوشی نداشتن و سعی کردن جلوی برگزاریش رو بگیرن. اونا این مراسم رو «پاگانی» و «شیطانی» می دونستن و باهاش حسابی درگیر بودن. اما سنت های مردمی، این قدر تو دل مردم ریشه داشتن که هیچ حکمی نتونست جلوی برگزار شدنش رو بگیره. این جشن نه تنها نمرد، بلکه تونست خودشو با شرایط جدید وفق بده و حتی رنگ و بوی مسیحی هم بگیره. این یه نمونه عالی از پایداری فرهنگ تو طول تاریخه.

جالب اینجاست که تو کشورهای مختلف اسلاو، زمان برگزاری جشن یه کم فرق داره. مثلاً تو لهستان، چک و اوکراین (از سال ۲۰۲۳) معمولاً شب های ۲۱-۲۲ یا ۲۳-۲۴ ژوئن برگزار می شه که همون انقلاب تابستونیه. اما تو بلاروس و روسیه، که از تقویم ژولین پیروی می کنن، شب های ۶-۷ ژوئیه برگزار می شه. این تفاوت تاریخ نشون می ده که چقدر سنت ها می تونن منعطف باشن و خودشو با تغییرات منطقه ای و مذهبی سازگار کنن.

مراسم اصلی و نمادهاش

شب ایوان کوپالا پر از آیین های خاص و نمادینه که هر کدومشون یه داستانی دارن. این آیین ها بیشتر با سه عنصر اصلی آب، آتش و گیاهان گره خوردن.

آتش افروزی و پریدن از روی آتش

یکی از اصلی ترین بخش های جشن، روشن کردن آتش های بزرگ یا همون خرمن آتش تو فضای بازه. مردم، به خصوص جوونا، دور این آتش جمع می شن، آواز می خونن، می رقصن و از همه مهم تر، از روی آتیش می پرن. باور قدیمی ها این بود که پریدن از روی آتش، آدم رو از بدشانسی، بیماری و ارواح خبیث پاک می کنه. بعضیا هم برای امتحان عشقشون دست تو دست هم از روی آتش می پریدن و اگه دستاشون جدا نمی شد، یعنی قراره با هم ازدواج کنن و خوشبخت بشن.

آتش تو جشن ایوان کوپالا فقط برای گرم شدن یا زیبایی نیست؛ یه جورایی نماد پاکیزگی و یه شروع دوباره است، انگار همه بدی ها رو می سوزونه و انرژی مثبت خورشید رو بهت می ده.

تو بلاروس، یه آیین جالب دیگه هم وجود داشته که یه چرخ یا جمجمه اسب رو بالای یه تیرک می ذاشتن و تو دل آتیش می انداختن. این کارها نشون می ده که چقدر عنصر آتش تو این جشن اهمیت داشته و باورهای عمیقی پشتش بوده. همین الان هم، تو خیلی از روستاها و شهرها، مردم با روشن کردن آتش های کوچکتر یا بزرگ تر، این سنت رو زنده نگه می دارن، هرچند شاید دیگه اونقدر جنبه جادویی براشون نداشته باشه و بیشتر یه دورهمی دوستانه باشه.

آیین های آب و طبیعت

آب هم تو ایوان کوپالا نقش کلیدی داره. صبح روز جشن، خیلی ها معتقدن که باید آب تنی کنن یا حداقل صورتشون رو با شبنم صبحگاهی بشورن. باور بر اینه که آب تو این روز خاص، خاصیت شفابخشی و پاک کنندگی داره و همه بیماری ها رو از بین می بره و روح رو شاداب می کنه. دختران مجرد هم تاج گل هایی رو که از گل ها و گیاهان وحشی درست کردن، روشن می کنن و روی آب رودخونه ها یا برکه ها رها می کنن. اگه تاج گلشون شناور بمونه و شمعش خاموش نشه، یعنی بختشون باز می شه و به زودی ازدواج می کنن. پسرا هم اغلب سعی می کنن این تاج گل ها رو از آب بگیرن که خودش یه جور بازی و آشنایی بین جوون هاست.

تاج گل ها فقط یه وسیله برای پیشگویی نبودن. اونا نماد پاکی و دوشیزگی بودن و هر گیاهی که تو تاج گل استفاده می شد، خاصیت خودش رو داشت. بعضی از مردم حتی تاج گل ها رو بعد از جشن نگه می داشتن تا از خودشون و محصولات کشاورزیشون در برابر بلاها محافظت کنن. این نشون می ده که چقدر پیوند با طبیعت و باور به قدرت های اون تو فرهنگ اسلاو قوی بوده.

گیاهان جادویی و افسانه سرخس

شب کوپالا، زمان جمع آوری گیاهان دارویی و جادوییه. مردم باور داشتن که تو این شب، گیاهان قدرت خاصی پیدا می کنن و می تونن از بیماری ها جلوگیری کنن یا حتی بیماری ها رو شفا بدن. یه گیاه افسانه ای که خیلی ها تو این شب دنبالش بودن، «گل سرخس» بود. می گن سرخس فقط همین یک شب تو سال گل می ده و هر کس اون رو پیدا کنه، قدرت های ماورایی مثل فهمیدن زبان حیوانات، دیدن گنج های پنهان، یا حتی نامرئی شدن به دست می آره! البته می دونیم که سرخس گل نمی ده، ولی این افسانه نشون دهنده اهمیت و رمزآلودگی طبیعته تو این جشن.

گل دیگه ای به اسم «ایوان-دا-ماریا» هم تو این جشن خیلی مهمه که نماد ترکیب جادویی آتش و آبه. افسانه ها می گن این گل از یه داستان عشق ممنوعه بین یه خواهر و برادر به وجود اومده که آخرش به این گل تبدیل شدن. این داستان ها، نه تنها به جشن یه حال و هوای افسانه ای می دن، بلکه ریشه های عمیق فرهنگی و اساطیری این مراسم رو نشون می دن.

دفاع در برابر موجودات ماورایی

بر اساس باورهای قدیمی، شب ایوان کوپالا شبی بود که همه موجودات خبیث مثل جادوگرا، گرگینه ها، و پریان آبی بیدار می شدن و به مردم و حیوانات آسیب می رسوندن. برای همین، مردم تا صبح بیدار می موندن و جشن می گرفتن تا از خودشون محافظت کنن. راه های مختلفی هم برای مقابله با این موجودات داشتن؛ مثلاً گیاه های خاصی مثل گزنه یا افسنطین رو روی پنجره ها و درها می ذاشتن، یا چوب های تیز رو تو در و دیوار خونه ها فرو می کردن. حتی گاواشون رو تو طویله قفل می کردن که جادوگرا ندزدنشون.

شب نشینی و بازی های قدیمی

ایوان کوپالا فقط آیین های مذهبی و جادویی نداشت، بلکه یه فرصت عالی برای دورهمی و خوش گذرونی جوون ها هم بود. شب زنده داری های طولانی، بازی های سنتی مثل قایم باشک، و شوخی های آیینی بین دختر و پسرا، همه بخشی از این جشن بودن. این بازی ها و دورهمی ها، باعث می شد که جوون ها با هم آشنا بشن و شاید حتی به ازدواج ختم بشه. این جنبه اجتماعی و تفریحی جشن، یکی از دلایل اصلی پایداری و محبوبیتش بوده و هست.

از سنت تا مدرنیته: جایگاه ایوان کوپالا در زندگی معاصر

خب، تا اینجا دیدیم که ایوان کوپالا چه ریشه های باستانی و آیین های پر رمز و رازی داره. حالا بیایید ببینیم چطور این جشن قدیمی تو دنیای پرسرعت و مدرن امروز جای خودشو پیدا کرده و چطوری تونسته از دل تاریخ، به زندگی امروزی کشورهای اسلاو راه پیدا کنه و حتی تبدیل به یه پدیده فرهنگی و اقتصادی بشه.

بازسازی فرهنگی و هویت ملی

بعد از فروپاشی اتحاد جماهیر شوروی و پایان دوران کمونیسم، خیلی از کشورهای اسلاو به دنبال بازیابی هویت ملی و فرهنگی خودشون بودن. تو این دوره، جشن هایی مثل ایوان کوپالا که ریشه های عمیق تاریخی دارن، دوباره جون گرفتن. دولت ها و گروه های فرهنگی، شروع کردن به احیای این مراسم و برگزاری اون در مقیاس های بزرگ تر و رسمی تر. این کار، نه تنها به تقویت حس هویت ملی کمک کرد، بلکه یه فرصت شد برای نشون دادن غنای فرهنگی این ملت ها به دنیا.

امروزه، برگزاری جشن ایوان کوپالا، یه جورایی نماد مقاومت فرهنگی در برابر جهانی شدنه. مردم با شرکت تو این مراسم، نه تنها به یاد گذشته ها می افتن، بلکه نشون می دن که سنت ها و ریشه هایشون براشون مهمه. این جشن، به خصوص برای نسل های جوون تر، یه راه عالیه برای وصل شدن به تاریخ و فرهنگ اجدادی و تجربه کردن چیزهایی که شاید تو کتاب ها خونده باشن.

ایوان کوپالا و صنعت گردشگری

یکی از مهم ترین جنبه های جایگاه ایوان کوپالا در زندگی مدرن، تبدیل شدنش به یه جاذبه توریستیه. الان، خیلی از گردشگران خارجی و حتی داخلی، مخصوصاً تو فصل تابستون، برنامه ریزی می کنن که به کشورهای شرق اروپا سفر کنن تا این جشن رو از نزدیک ببینن. این حجم از گردشگر، طبیعتاً تاثیر اقتصادی مثبتی هم داره:

• افزایش درآمد محلی: فروش صنایع دستی، غذاهای سنتی، و خدمات مرتبط با جشن، باعث رونق اقتصادی مناطق می شه.
• معرفی فرهنگ اسلاو: این جشن یه فرصت عالیه برای اینکه دنیا با فرهنگ غنی و متنوع اسلاو آشنا بشه.
• توسعه زیرساخت های گردشگری: نیاز به اقامتگاه، رستوران و حمل ونقل برای توریست ها، باعث توسعه این بخش ها می شه.

اگه شما هم هوس کردین ایوان کوپالا رو تجربه کنین، مناطق شمال شرقی لهستان (مثل پودلاخیا)، اطراف کی یف تو اوکراین، و حومه مینسک تو بلاروس، از بهترین جاهایی هستن که می تونید این جشن رو با شور و حرارت خاصی ببینید. تو روسیه هم شهرهایی مثل امسک و نووکوزنتسک، مراسم باشکوهی دارن. این مناطق با برپایی فستیوال های بزرگ و برنامه های متنوع، سعی می کنن هم اصالت جشن رو حفظ کنن و هم تجربه جذابی برای توریست ها ایجاد کنن.

بهترین مکان ها برای تجربه ایوان کوپالا

کشور	مناطق معروف	ویژگی های خاص
لهستان	پودلاخیا (Podlachia)	برگزاری پرشور در روستاها، حفظ سنت های قدیمی
اوکراین	کی یف و حومه آن	جشن های بزرگ در شهر و طبیعت، جاذبه های توریستی
بلاروس	مینسک و توروف	حفظ جنبه های آرکائیک و قدیمی تر مراسم
روسیه	امسک، نووکوزنتسک	فستیوال های باشکوه با رویکرد مدرن و سنتی

تغییرات و تفسیرهای مدرن آیین ها

طبیعیه که با گذر زمان، شکل و شمایل بعضی از آیین ها عوض بشه. ایوان کوپالا امروز دیگه کاملاً شبیه ایوان کوپالای هزار سال پیش نیست، اما روح و هدف اصلیش رو حفظ کرده:

• آتش افروزی: از یه آیین صرفاً مذهبی/جادویی، بیشتر به یه فعالیت اجتماعی و تفریحی تبدیل شده. حالا هدف اصلیش، دور هم جمع شدن، شادی، و ایجاد حس همبستگیه، تا دفع ارواح خبیث! البته هیجان پریدن از روی آتش هنوز پابرجاست.
• تاج گل و پیشگویی: جنبه جدی پیشگویی درباره ازدواج و سرنوشت کم رنگ شده و بیشتر به یه رسم نوستالژیک و تفریحی برای جوونا تبدیل شده. دخترها هنوز تاج گل می بافن و روی آب رها می کنن، اما شاید بیشتر برای لذت و عکس گرفتن باشه تا پیشگویی دقیق!
• جستجوی گل سرخس: اگه قدیم ها مردم با جدیت دنبال گل سرخس جادویی بودن تا گنج پیدا کنن، الان بیشتر جنبه ماجراجویی، طبیعت گردی، و تفریح داره. یه جورایی فرصتی برای گشت وگذار تو دل طبیعت و لذت بردن از فضای جشن.
• تلفیق با عناصر مدرن: موسیقی های محلی هنوز هستن، اما تو بعضی از فستیوال ها، موزیک های معاصر، نورپردازی های هنری، و حتی رویدادهای جانبی مثل کنسرت و نمایش هم اضافه شده تا نسل جوون رو بیشتر جذب کنه.

این تغییرات نشون می ده که ایوان کوپالا یه جشن زنده ست که می تونه خودشو با نیازها و علایق جامعه مدرن وفق بده، بدون اینکه هویت اصلیش رو از دست بده. این انعطاف پذیری، رمز پایداری و جایگاه ایوان کوپالا در زندگی مدرن به حساب می آد.

ایوان کوپالا در هنر و رسانه معاصر

جشن ایوان کوپالا فقط تو دنیای واقعی نیست که حضور پررنگی داره، بلکه تو دنیای هنر و رسانه هم حسابی جا باز کرده. خیلی از فیلم ها، سریال ها، مستندها، و حتی بازی های ویدئویی (مثل بازی معروف Witcher 3) از فضای رمزآلود و جذاب این جشن الهام گرفتن.

این بازتاب تو رسانه ها، کمک می کنه که ایوان کوپالا به گوش و چشم نسل های جدید و حتی مردمی از فرهنگ های دیگه برسه و شناخته بشه. مثلاً شاید یه گیمر تو یه بازی ویدئویی با این جشن آشنا بشه و کنجکاو بشه که اطلاعات بیشتری راجع بهش پیدا کنه. شبکه های اجتماعی و اینترنت هم نقش مهمی تو ترویج و جهانی سازی این جشن دارن. ویدئوها و عکس هایی که مردم از جشن هاشون منتشر می کنن، باعث می شه که افراد بیشتری با زیبایی ها و آیین های ایوان کوپالا آشنا بشن و حتی وسوسه بشن که خودشون هم شرکت کنن. این حضور پررنگ تو فضای مجازی، یکی از دلایل اصلیه که ایوان کوپالا امروز، یه جشن شناخته شده تو سطح بین المللی شده.

چالش ها، انتقادات و چشم انداز آینده ایوان کوپالا

حالا که حسابی با ایوان کوپالا آشنا شدیم و دیدیم چطور خودش رو تو دنیای مدرن جا کرده، وقتشه یه نگاهی هم به چالش ها و مشکلاتی بندازیم که این جشن باهاش روبرو هست و اینکه آینده اش چی می شه.

تداوم انتقادات مذهبی

همونطور که گفتیم، کلیسای ارتدوکس از قدیم با جنبه های پاگانی ایوان کوپالا مشکل داشته و این مشکل هنوز هم تو دنیای امروز کاملاً حل نشده. بعضی از روحانیون هنوز هم این جشن رو یه مراسم «کفرآمیز» یا «شیطانی» می دونن و معتقدن که مردم نباید توش شرکت کنن. حتی تو بعضی مناطق، کلیسا تلاش کرده که جلوی برگزاری جشن رو بگیره یا اون رو با مراسم مذهبی خودشون ادغام کنه تا از جنبه های پاگانی اش کم بشه.

این تضاد بین سنت های مردمی و دیدگاه های مذهبی، یه چالش همیشگی برای ایوان کوپالا بوده. البته اکثر مردم دیگه اون نگاه جدی و مذهبی رو به جشن ندارن و بیشتر جنبه تفریحی و فرهنگی اش براشون مهمه. اما این انتقادات هنوز هم وجود داره و یه جورایی سایه روی جشن انداخته.

تجاری سازی و از دست دادن اصالت

همونطور که ایوان کوپالا تبدیل به یه جاذبه توریستی شده و جنبه های اقتصادی پیدا کرده، نگرانی هایی هم از بابت تجاری سازی ایوان کوپالا و از دست رفتن اصالتش به وجود اومده. وقتی یه جشن خیلی محبوب می شه، ممکنه کم کم از ریشه های اصلی خودش دور بشه و فقط به یه رویداد برای کسب درآمد تبدیل بشه. مثلاً شاید برگزارکننده ها به جای تمرکز بر آیین های سنتی و معانی عمیق جشن، بیشتر به فکر جذب توریست با برنامه های سطحی باشن.

اینکه چطور می شه بین حفظ اصالت جشن و جذب گردشگر تعادل برقرار کرد، یه چالش بزرگه. باید یه جوری برنامه ریزی بشه که هم توریست ها لذت ببرن و هم مردم محلی احساس نکنن که جشنشون فقط به یه محصول برای فروش تبدیل شده. حفظ معنای مدرن جشن کوپالا کنار ریشه های باستانیش، کار آسونی نیست.

مسائل زیست محیطی

برپایی آتش های بزرگ تو طبیعت، اون هم به تعداد زیاد، می تونه مشکلات زیست محیطی زیادی ایجاد کنه. خطر آتش سوزی، آلودگی هوا، و آسیب به پوشش گیاهی، از جمله این مشکلاته. مدیریت این مسائل برای برگزارکننده ها خیلی مهمه تا جشن ایوان کوپالا، به جای اینکه نماد پیوند با طبیعت باشه، به تخریب طبیعت منجر نشه.

راهکارهایی مثل تعیین مکان های مشخص برای آتش افروزی، آموزش مردم درباره ایمنی آتش، و پاک سازی مناطق بعد از جشن، می تونه کمک کننده باشه. این یه مسئولیت اجتماعیه که هم برگزارکننده ها و هم شرکت کننده ها باید بهش توجه کنن تا این سنت زیبا، آسیب زننده نباشه.

چشم انداز آینده: چگونه این جشن می تواند با حفظ اصالت خود، در مسیر توسعه و پایداری در زندگی مدرن حرکت کند؟

با وجود همه این چالش ها، ایوان کوپالا در زندگی مدرن هنوز هم یه نیروی زنده و پویاست. برای اینکه این جشن بتونه تو آینده هم با همین قدرت ادامه پیدا کنه، لازمه که:

1. آموزش و آگاهی بخشی: نسل های جدید باید با ریشه ها و معانی واقعی جشن آشنا بشن. این کار می تونه از طریق مدارس، موزه ها، و فعالیت های فرهنگی انجام بشه.
2. تطبیق هوشمندانه: جشن باید بتونه خودش رو با نیازها و علایق جامعه امروز وفق بده، اما نه به قیمت از دست دادن اصالتش. مثلاً می شه از فناوری های جدید برای مستندسازی و نمایش آیین ها استفاده کرد، بدون اینکه ماهیت اون ها رو تغییر داد.
3. پایداری زیست محیطی: برگزاری جشن ها باید با رعایت کامل اصول زیست محیطی باشه تا به طبیعت آسیبی نرسه.
4. تعامل بین فرهنگ ها: با معرفی این جشن به دنیا، می شه تبادل فرهنگی ایجاد کرد و از تجربه های سایر کشورها برای حفظ سنت ها الهام گرفت. مثلاً، شباهت های «جشن ایوان کوپالا» با چهارشنبه سوری در ایران، می تونه زمینه ساز گفت وگوهای فرهنگی جالبی باشه و به ما نشون بده که چقدر فرهنگ ها می تونن شبیه هم باشن.

اینکه ایوان کوپالا تو قرن ۲۱ همچنان زنده و پرشور باقی مونده، خودش یه داستان فوق العاده است. این جشن نشون می ده که چقدر آداب و رسوم باستانی، می تونن تو دنیای مدرن هم جایگاه خودشونو حفظ کنن و حتی الهام بخش بشن. این جشن، یه جوره دیگه از جشن های تابستانی شرق اروپا و یه نماد مهم برای فرهنگ اسلاوی باقی می مونه.

حرف آخر: ایوان کوپالا، آینه ای برای تعامل سنت و مدرنیته

خب، حسابی با جشن ایوان کوپالا گشتیم و از ریشه های باستانیش تا جایگاهش تو زندگی امروز صحبت کردیم. دیدیم که چطور این جشن قدیمی، با همه چالش ها و تغییرات، نه تنها دوام آورده، بلکه با قدرت و شور بیشتری تو دل زندگی مدرن کشورهای اسلاو شکوفا شده.

جایگاه ایوان کوپالا در زندگی مدرن، یه مثال زنده از اینه که سنت ها و فرهنگ های باستانی، می تونن تو دنیای پرسرعت امروز هم معنی دار باشن و یه نقش کلیدی ایفا کنن. ایوان کوپالا فقط یه یادگاری از گذشته نیست؛ بلکه یه نیروی پویا و زنده ست که هویت، اجتماع، و حتی اقتصاد امروز رو تحت تاثیر قرار می ده.

این جشن، به مردم فرصت می ده تا با طبیعت ارتباط برقرار کنن، با ریشه های فرهنگی خودشون وصل بشن و لحظات شادی رو کنار هم تجربه کنن. چه با پریدن از روی آتش، چه با رها کردن تاج گل رو آب، یا حتی با جستجوی نمادین گل سرخس، ایوان کوپالا یه پل محکم بین دیروز و امروزه. این جشن نشون می ده که برای زنده نگه داشتن فرهنگ، باید هم به اصالت ها پایبند بود و هم راه رو برای تغییرات هوشمندانه باز گذاشت. ایوان کوپالا امروز نمادی از پایداری فرهنگ و توانایی انسان برای بازآفرینی سنت ها در هر عصریه و می شه حسابی ازش الهام گرفت.